Bu aralar inanılmaz gerginim cunku sabahlara kadar uyuyamıyorum. Bildiğiniz 6:30 da gun aydınlandığında uyuyorum 9 a kadar filan. Sebep bebeğimin diş cıkarması ve atak haftasında olmasından kaynaklanıyor. Bu saat oldu hala uykuya gecmesi gerekirken ayakta cunku yatağa koyduğum an ağlamaya başlıyor. Dun gece yine sabahladık. Ve artık kendime ciddi anlamda engel olamayıp sesimi yukseltiyorum. Tahammulum inanılmaz azaldı. Siz de boyle zorlanıyor musunuz? 14 aylık oldu ve hala hic bir duzelme yok. Bir gun bile rahat bir gun gecirmiyoruz. Bensiz 5 dakika durmuyor,yemek bile yapmak istediğim zaman ayaklarıma yapışıyor. O kadar bunaltıcı bir durum ki duzelecek diye bekledikce daha da beter oluyor. Butun sevgimi veriyorum,butun boş vaktimi kızıma ayırıyorum. İşleri bırakıp onunla oyun oynuyorum,eğleniyorum ama yine de olmuyor. Yine arkamı donduğumde ağlamaya başlıyor bana gelip ayağımdan tutunuyor. Gezdiriyorum doğduğundan beri kışın bile hep dışarıdaydık gunde en az 1 saat. Şimdi yaz geldi her akşam yurutuyorum,parka cıkarıyorum. Bu surec normal mı var mı bu şekilde olan bebeği yoksa ben mı bir yerde yanlış yapıyorum inanılmaz bunaldım. Babası ile de vakit geciriyor ama tabi ki ben kendime yetecek vakti ayıramadığımdan dolayı geriliyorum bir sure sonra.