İyi akşamlar hepinize..
Şuanda canım okadar cok yanıyor ki anlatamam. Annemden başka biraz ustu kapalı da olsa kimseyle paylaşamadığım bir konu ve onun desteğiyle biraz daha iyiyim. Bundan 2bucuk yıl once bir boşanma yaşadım. Buyuk bir travmayı geri de bıraktıktan sonra hayatıma yeni birisini almıştım. Neredeyse 1 yıl flortumuz oldu ama hep inişli cıkışlıydı. Ona guvensizdim. Cunku evlilikten korkusu olan bir erkekti. Bağlanma korkusu olduğunu soylemişti. Ama artık evlenip yuva kurmak istiyordu. Bana hep sen son şansımsın diyordu ve hep guvenmeye calışıyordum. Tam guvendim derken bir bakıyorum benden uzaklaşan, aramıza durduk yere mesafe koyan biri haline geliyordu. Bende nedenini anlamıyordum. Uzuluyordum. Ağlıyordum. Belli bir sure konuşmuyor sonra pişman olup ozlediğini soyleyip beni tekrar sarıp sarmalıyordu. Zaten başta bana bağlanma korkusu, evlilik korkusu olduğunu soylemişti istemdışı psikolojik gelgitler yaşıyordu ara ara bende onu sevdiğim ve sımsıkı bağlandığım icin ona destek olmaya belki bu korkusunu kırarım duşuncesiyle hep yanında olmaya calılıyordum. Ama bende yıpranıyordum. Ona tam bağlanmışken birden uzaklaşması beni korkutuyordu artık. Ondan ayrılmaya da korkuyordum cunku ben cok bağlanmıştım. Onun da beni sevdiğini duşunuyordum. Cunku benden vazgecmedi. Ama onun bu gelgitleri benim fazlasıyla psikolojimi bozmuştu. Onu boylesine severken neden benden uzaklaşıyor diye ağlıyordum. Yoksa benim bu boşluğumdan da yararlanıp beni kullanıyor mu diye duşunmuyorda değildim. Cunku aramızda az cok ozel duygusal paylaşımlar da yaşandı. Buarada ikimiz aynı ilcede oğretmenlik yapıyoruz. Rahatlıkla da planlar yapıp goruşebiliyorduk. Hatta gecen yaz tatilinden once tartışmıştık beni biraz bastırmaya calışan bir karakteri de vardı bende bu tavıra karşı cıkan biriydim kendimi de savunan biriyimdir o da bu guclu tarafımı kabullenemezdi erkek ya o baskın olacak. Neyse kotu bir şekilde tartıştık. Bir yandan il dışı tercih yapma hakkı vardı haziran ayında biz iyiyken yapmayı duşunmuyordu tartışıncada aradan birkac gun sonra tercih yaptığını artık bittiğini hellallik isteyip gideceğini yazan bir mesaj attı. Ben gozyaşlarına boğuldum. Artık bir insan bu kadar nasıl acımasız olur diye sinirimden kriz gecirdim. Ağlayarak ağladım ona rağmen umrunda bile olmadı. Onu sosyal medya ve numara dahil heryerden engelleyip. Ailemin yanına yaz tatiline gittim. Orada kafamı dağıtmaya onu unutmaya calıştım ara ara uzulup acı ceksemde. Sonra okul whatsapp grubundan tayininin cıkmadığını oğrendim. Birara engeli kaldırmıştım yapmamam gerekti biliyorum ama hemen sevdiğin bir insanı unutamıyorsun ki.. Gunler gecti bana mesaj atıp unutamadığını ozlediğini soyluyordu, ameliyat olmuş falan bende tek gecmiş olsun demişimdir sadece derken yaz tatili bitti okullar acıldı biz gene şehirde karşı karşıya gelmemek mumkun değil kucuk ilce. Bende unutamamıştım onu ama seni boyle uzup bırakan insanla bir daha goruşmeyeceksin diyordum kendi kendime ama o yufka yureğim dayanmadı yolda arabalarla karşılaştık ve nasılsın dedim ondan sonra o deyiş biz tekrar goruşmeye başladık. Cok ozlemiştim onu. Herşey guzel gidiyordu geziyorduk, birlikte vakit geciriyorduk ona arada yemekler yapıp yiyorduk okuldan sonra falan sonra gene o kara bulutlar gelip aramıza girdi tekrar o garip psikolojiye burundu benim cok sahiplenmem mi onu kotkutuyordu, onu hep yanımda istemem mi korkutuyordu bilmiyorum nerede yanlış yaptım onu cok sevmekten onun etrafında pır donmekten değer vermekten başka hic birşey yapmadım. Ondan sadece sevgi şefkat bekledim. Benim canım sıkkınken suratımın arada duşmesi mi onu uzaklaştırdı? ne biliyip hasta olup ona kısa surede olsa ilgi gosterememem mi suc oldu? Hep kadınlar mı erkekleri pohpohlamalı? Onun onune herşeyini seren kadının hic pohpohlanmaya, sevgiye, şefkate ihtiyacı yok mu soyleyin?? En son neymiş heyecanı kalmamış benimle??!? Sen misin onu soyleyen yumdum gozumu actım ağzımı upuzun icimi doken sert ve icim parcalansada ilişkimizin artık bittiğini belirten bir mesaj attım. Ağlayarak aldığı hediyelerini kapısına bıraktım ve seni Allaha havale ettim hakkımı helal etmiyorum diye bir mesaj daha attım. Oda uzun bir sure goruşmeyelim, lutfen buraya gelme birdaha diye mesaj attı. Birde ustune ustluk engellemiş whatsapptan falan. Bende engelledim. Ağlaya ağlaya gunlerce harap oldum okuluma odaklanamadım. Careyi ailemin yanına gitmekle buldum. Ben nasıl boyle bir insana aşık oldum, onu sevdim kendime cok kızıyorum cook!! Annemle paylaştım o bana moral oldu ona sarılıp ağladım. Ve annem bir daha onunla goruşmemi yasakladı. Goruşursen hayatını mahvedersin bu adamla sakın dedi. Ve ona 'kızımla bir daha goruşmeni istemiyorum, kızımın birdaha uzulmesine izin vermeyeceğim umarım anlaşılmıştır oraya gelmeme gerek kalmaz. Sizden bir anne olarak rica ediyorum. ' diye mesaj attı. Ve konu kapandı. İcim yanıyo cok. Korkuyorum. Şimdi gorev yaptığım ilcedeyim dondum. Burada yalnızım. Onunla aynı şehirdeyiz ve arabasını hep gecerken goruyorum. Karşılaşmak istemiyorum. Onu unutmak icin ne yapmalıyım? Buraya sadece derdimi paylaşmak, belki sizlerden moral, tavsiye alırım diye yazdım. Biraz uzun oldu kusura bakmayın ama sağlıklı tavsiyeler almak icin biraz anlatmam gerekiyordu. ((