İyi akşamlar herkese
Kısa ve oz anlatmaya calışacağım,belki de icimi boşaltacağım bilmiyorum
Yoğun calıştığım ve cok sevdiğim bir işim var
Dunyalar tatlısı bir evladım ve 6 yıllık bir evliliğim var
Hayatta herşey icin mucadele ettim ve şukur karşılığını da aldım..
Şimdi geldiğim noktada meraksız heyecanını ve ilgisini yitirmiş biriyim..
Sohbet etmeyi becerememesi ve aşırı ben merkezciliği dışında iyi bir eşe sahibim.. cocuk ve ev sorumluluğu biraz dengesiz dağılmış durumda genelde herşeyle ben ilgileniyorum..
Ama değişik bir noktaya geldim. Ne bir arkadaşımla konuşmak,ne olanı biteni anlatmak istiyorum,coğunlukla dinliyorum anlatacak cok şeyim var da sozcuklere dokmek istemiyor gibiyim
Gunu kendime bir turlu yetiremiyorum mesela saclarım cok yıprandı,ust uste boyatmaktan,bakım yapayım diyorum ev işiydi cocuktu derken ona hic sıra gelmiyor. Ya da spora gidiyordum onu bıraktım tekrar başlayım diyorum oyle bir aralık yaratamıyoruk cunku ben arkamı donduğumde herşey yarım ya da berbat oluyor. Eşim cocuğa bağırmış kavga etmiş oluyorlar o da anne anne diye dolanıyor,bir yarım saatim yok kendime ait. Bir şeyler okuyacak olsam bir iki satırdan oteye gidemez.
Cocuk uyku konusu sıkıntılı,ille bende uyuyacak bunaldım evet,4 yıla yakındır her gece uyku sorun. Tatlı tatlı yatırayım diyorum bir yerde ben de zıvanadan cıkıyorum bu sefer de vicdan azabıyla cocukla birlikte yat derken gun bana da bitiyor.. ve ertesi gun yine aynı koşturmacanın kucağına duşuyorum..
Bazen diyorum ki amaan sal gitsin dalga gec biraz hayatla deliye vur,
Sonra ciddiyet duvarına carpıp yere duşuyorum.
bomboş bir yıl verseler elime kendime gelecekmişim gibi..
Bi de son 6 ayda cok yaşlanmış cirkinleşmiş hissediyorum resmen yuzum değişmiş gibi..
Stres anlarında kollarına koştuğum ucuz ve vakitsiz abur cuburların katkısını hice sayamam tabi
Benim yazarken icim şişti okuyup da bana sovmeyen herkesi sabrından opuyorum..