Arkadaşlar merhaba,

yurtdışında yaşıyorum. Turkcem icin kusura bakmayın Kendi cabamla anca bu kadarını oğrenebildim. benim derdim kendimle. Nasıl desem...hic sosyal değilim. Hic arkadaşım yok. Ama aramıyorum da. Benimle arkadaşlık kurmak isteyen, buluşalım mı diyen bircok iş arkadaşı var fakat ben hic kendiliğimden arayıp sormam kimseyi Aklıma gelmez. Her şeyi yalnız yapmayı tercih ederim. Eşyalarıma cok ama cok bağlıyım. Oğrenciyken hafızama hayrandı oğretmenlerim, calışkan ve muthiş kapasiteli bir oğrenciydim. Mesela bir sayfaya bakıp bikere okumakla oğrenirdim ve hic unutmazdım. Bir de resim yeteneğim insanların hep dikkatini cekti. Şuan hatta bir yayınevi icin cizimler yapıyorum hobi gibi. Asıl mesleğim farklı....iş hayatımda ise başarılıyım, cok titiz calışırım. Ama nasıl desem. Bazı sıkıntılarım var. Mesela bu unutmama meselesi. Detaylara aşırı takılmam ve unutamam hayatımı oyle zorlaştırıyor ki. Film izlerkene detaylara takıldığımdan cekim hatalarına konsantre olup izlediğim şeyin tadını kacırıyorum. Yanımda arkadaşa da eziyet oluyor. Gurultu işiğa vs dayanamıyorum...Konuşurkene kimsenin gozune bakamıyorum aslında fakat ben bir yontem geliştirdim. Alınlarının ortasına diye bakıyorum, onlar beni gozlerine bakıyor zannediyor. Aslında goz teması ve tokalaşmak beni urkutuyor. Grip olduğumu veya elime krem surduğumu soyluyorum atlatıyorum insanları. Bazen toplntı isteniyor (bilgilendirme vs ) fakat ben o kadar urkuyorum ki yetişkin insanlardan...cok hassas bir yapım var malesef. Bazen insanların niyetlerini anlamıyorum bana ne demek istediklerini. Korku var icimde. Normal iş hayatımda sıkıntı yok cunki bununla alakalı başetme yontemlerim var. Bu sosyal fobi midir? Nedir? Psikologluk bir durum olduğunu zannetmiyorum cunki yapımla alakalı sanırım. Boyle olan var mı? Nasıl başettiniz? Adını bile bilmediğim bir şey.