Meleklerim...
Bugun siz olmadan 6.gunum
Şu beş bucuk ayda o kadar bağlanmışım ki size şuan yaptığım herşey anlamsız geliyor.
Yemek yemek mesela su icmek uykumu duzenli tutmak bunların hepsini ozenle sizin icin yapıyordum aylardır şimdi hepsi gereksiz gibi.

Babanızla sizi cok istedik. Ozellikle babanız cok hasretti cok istiyordu. Hamile olduğum haberini hic beklemediğim bi ayda oğrendim nedense o ay umudum yoktu ama meğer siz gelmişsiniz. Babanıza haberi verdiğimde hungur hungur ağlamış heyacandan yerimizde duramamıştık.

Sonra biz bir kalp sesi duymaya gittik yaptınız suprizinizi yine orda iki kalp sesi duyduk. Ben başta kabul edemedim babanız cok sevindi. Ben korktum yetebilir miyiz nasıl olur hic aklıma gelmeyen şeydi birde riskli dediler zor dediler icime telaş o gun duştu zaten. Şimdi oyle pişmanım ki nasıl diyorum nasıl duyunca uzuldum iki meleğim olacaktı buna nasıl uzuldum kahroluyorum şimdi.

Hic rahat gecmedi sonraki gunler kusmalar ağrılar ama alışmıştım bile size. Hayaller kurmaya başlamıştık babanızla hatta butun ailemizle. Yazın gideceğimiz tatili duşunup mutlu oluyordum sizi denize sokup minicik ayaklarınızı cırpmanızı seyredecektim en guzel şeylerle besliyecektim en tatlı kıyafetleri giydirecektim. Artık tek bebek fikri uzak olandı ikizleri oyle cok seviyordum ki cok alışmıştım.

Tam rahatsızlıklarım gecmişti size de iyice bağlanmıştım cok mutluydum her an sizi duşunuyordum. Cinsiyetinizi oğrendik iki kız melek cok mutlu olduk. Gozumun onune geliyordu buyuduğunuzde tatlı cekişmeleriniz, sizinle yapacaklarımız mutluluktan deliye donuyordum.


hayaller kuruyordum. Size ciciler secip alıyordum ozenle. Odanızı nasıl yapsak diye konuşuyorduk babanızla. Babanız heycanla beşiklerinizi araştırıyordu. Herşey guzel olacak cok guzel bir aile olacağız diyordu. Herkes heycanla sizi bekliyordu butun ailemiz dort gozle sizi merak ediyordu.

O kara gun geldi. Hala inanamadığım buraya yazarken bile kabul etmekte zorlandığım yok ya olmadı bişey karnımda benimleler hala diye icimden gecirip durdurduğum o kabus gun.
O sabah anladım o lekeyi gorunce benden gittiğinizi. Gittiler dedim telaşla hastaneye gittik. Doktor her zaman olduğu gibi ilk kalp seslerinize baktı. İkinizde yaşıyordunuz. Nasıl rahatladım dunyalar benim oldu ama sadece birkac saniye. Sonra cok ciddi bi sorunumuz var dedi doktor meğer o son kalp atışlarınızı duyuşumuzmuş ağlamaktan zor dinliyordum meğer siz gelmek istiyormuşsunuz erkenden. O dk başladı koşturmaca. Once durdurmaya calıştılar olmuyor doğuracaksın dediler. Keşke dedim sağır olsaydım duymasaydım bu cumleleri. Sizin yaşamayacağınızı bile bile doğurmamı istediler benden. Sonrasını sanki ben yaşamadım bi filmi izledim sancılar Doğum koşturmaca cığlıklarım...

Ve geldiniz... hep doğumumu hayal eder nasıl olacak diye merak ederdim. Ama boylesi kimin aklına gelir. Daha cok erkendi cok cok. Normalde Doğum yaparsın verirler annenin tenine değsin derler ben size bakamadım bile doktor gostermeyin dedi hemşirelere bende bağırdım gormek istemiyorum diye. Kızdınız mı bilmiyorum ama anneniz korktu sizi gorurse unutamaz birdaha diye o an cesaret edemedi. Ağzımdan cıkan oydu ama deli gibi gormek kucağıma almak istiyordum sizi.

Umut yok demelerine rağmen yine babanızla umudumuz vardı babanız dedi ki senin gibi inatcılarsa tutunurlar. Sizi gormeyi cok istedim geldim yanınıza biriniz bi kuvozde biriniz bi kuvozde canım ikiye bolunmuştu hanginize bakacağımı şaşırdım. O kadar kucuktunuz ki anladım tutunamayacağınızı. Biriniz elinizi bana doğru uzatıyordunuz nasıl tutmak istedim o eli opmek opmek defslarca opmek... Biriniz hic hareketsiz uyuyordu kurban olurum nasıl miniciktiniz. Orda bile eşit bakmaya calıştım size haksızlık olur diye duşundum o bir dakikayı eşit bolmeye calıştım kendimce. Odaya cıktığımda her an işte kotu haber geldi diye her kapı acıldığında korkudan oldum.
En sonunda geldi o haber. Once birinizin haberi ve diğerinizin icinde aynı şey olacağı ellerinden geleni yaptıklarını ama cok kucuk olduğunuzu soyledi doktor. Babanız hava almaya inmişti. Biraz daha gec oğrensin hemen cağırmayalım dedim. Bi kac dakika daha bari umutla beklemeye devam etsin. O haberi ben verdim babanıza guclu durmak zorundaydı nasıl tuttu kendini. Biri yaşıyormuş ama cık umut vermiyorlar dediğimde o yine inandı birinizin kalacağına. O cok guclu bir baba oldu kızlarım cok şanslısınız o kadar guclu sabırlı bir babanız var ki ben onun gibi olamadım. Son ana kadar umidini kaybetmedi.
Bense cıkmak istedim ordan bitti dedim o da gidecek nasılsa duramam burda. Neymiş beni tedavi ediyorlarmış siz orda can verirken ben orda bana bakmalarına izin veremezdim.
Cıktık hastaneden o koridorda elim kolum boş yururken hala inanamıyordum iki bebek doğurdum ama kollarım boş cıkıyorum nasıl bir acı allahım duşundukce beynim duruyor.

Eve geldik o gece diğer yarımda gitmiş meğer ben sormaya korktum babanıza sabaha kadar umitle beklemek istedim en azından oda oyle duşunmuş soylememiş bana. Sabah oldu ara dedim oğren iyiyse gidelim gorelim o kadar ozlemiştim ki. Aramak istemiyordu babanız meğer bildiğindenmiş zorla arattım o telefonda konuşurken bildiğim butun duaları okuyordum. Geldi ve hicbirşey demeden sarıldı anladım canımın diğer yarısıda gitmiş. Ağladım ağladım ağladım...
İşte butun Umitler orda bitti. İkinizde gittiniz umut edecek acaba olur mu diyecek hicbirşey kalmamıştı artık. Bu nasıl bir acıymış ciğerim nasıl yandı meleklerim o kucuk bedeninize olum yakışır mı hic keşke elimde olsaydı verseydim canımı siz yeter ki yaşasaydınız. O kısacık birkac saatlik omrunuzde ne hissettiniz acaba annenizi aradınız mı korktunuz mu birbirinizi mi aradınız hissettiniz mi ben sizi gormeye geldiğimde. Son nefesinizde ne hissettiniz annenizin kucağını mı istemiştiniz yoksa siz. Hic tadamadığınız o anne kucağını...

Cenaze gununuz geldi son kez gordum sizi oyle guzel uyuyordunuz ki işte dedim melek buymuş. İki meleğim yanınıza gecip huzurla uyumayı o kadar cok istedim ki. Kucağıma aldım yanağınıza dokundum. Meleklerim benim işte yine en başında olduğu gibi yanyanaydınız. Hic ayrılmadınız ki siz karnımda tek kesenin icinde şimdide beraber mezarda. Siz ne guzel kardeşlersiniz birbirinizi bırakmadınız.
Gozlerimin onunde gomduler sizi onlar toprak attıkca durdurmak istedim ama hicbirşey yapamadım oylece izledim. Hala sanki ben yaşamıyordum bu olanları siz karnımda yine tekmelerinizi atacaktınız birazdan. Babanız hissemedi diye bozulacakti bende her tekmenizde her kıpırtınızda daha da bağlanacaktım size. Evimize gidecektik yine babanız birşey hazırlayacaktı kızlarıma vitamin olsun diye ben karnımı okşayıp sizinle konuşacaktım.
Ama hepsi geride kalmıştı karnım bomboş sizi oraya bırakıp geldik eve.

Ve bugun 6 gun oldu azalacağına acınız artıyor hergun. Hickimsenin teselli cumleleri fayda etmiyor. Birdaha olur diyorlar olsa ne farkeder ki benim iki evladım oldu bunu değiştirir mi yeni gelen. Sutunuz geliyor şimdi nasıl canım acıyor bakamıyorum bile o sute gormek istemiyorum. İlaclarla kesmeye calışıyoruz o hic tadamadığınız anne sutunuzu yok etmeye calışıyoruz. Ne hayallerimiz oldu şu kısacık aylarda. Şimdi hepsi gitti. Siz melek geldiniz ve melek olup uctunuz. Surekli kendimi sucluyorum iyi bakmadım mı diyorum cok stres oldum uzdum gitmek istediler diyorum oyle guzellerdi ki haketmedim diyorum. Annecim surekli vicdan azabı cekiyorum. O guzel yuzleriniz gozumun onunden bir an gitmiyor. Ne olur benim bir ihmalim hatam yuzunden olduysa bana hakkınızı helal edin. Ben omur boyu bu sorularla yaşıcağım nolur hakkınızı annenize helal edin.

Diyorlar ki cennete bizi bekleyecekmişsiniz biz oraya gelince Allah ’a annemle babamız olmadan girmeyiz diyecekmişsiniz. Kurban olurum size. O minik bedeninize kurban olurum. Şimdi tek tesellim sizd orda kavuşmak. Kundaktaki halinizle kucağıma vereceklermiş sizi tıpkı burda hayalini kurup yaşayamadığım gibi orda olacakmış. Şimdi tek umudum bu bir an once size kavuşmak burda kurduğumuz her hayalimizi orda yaşamak. Orda siz cok mutluymuşsunuz size iyi bakıyolarmış umarım oyledir umarım karnımda size veremediğim huzuru orda bulmuşsunuzdur.

Lina ve Ela sizi omrunun son nefesine kadar hic unutmayacak anneniz ve babanız. Siz bizim ilk goz ağrımız siz bizim meleklerimiz siz bizim hic tatmadığımız hem mutluluğumuz hem acımızssınız.
Biz babanızla birgun size kavuşacağımız umuduyla yaşayacağız bundan sonra tum uykumlarımız sizin ruyamıza gelme hayaliyle olacak.
Anneniz ve babanız sizi tanımadan cok sevdi sizi cok cok cok sevdi...
Ve sizi cok ozluyor...
Siz once Allah ’a sonra birbirinize emanetsiniz birbirinize biz gelene kadar cok iyi bakın...