Kardeşimin eşi profesyonelce yalan soyluyor. Yani şoyle soyliyim aslında onda ve ailesinde bu normal bir yaşayış şekli olmuş yani artık ağızlarına yapışmış. Her konuşmada artık uydurduğunu duşunuyorsun ve goruyorsun. Aynı ortamda surekli beraberiz her ortamda ben bilirim ben yaparım mantığı var benim bildiğim doğru benim bildiğim doğru. bazen yalanlarını şakayla da olsa yuzune vuruyorum. Ama istifini bozmuyor cok sinir oluyorum bu duruma. Atsan atılmıyor satsan satılmıyor derler ya. Her soylediği şeye uyuz oluyorum uste cıkma halleri davranışı ses tonunu vurgulu laf sokar gibi konuşması.. artık bende bi itici oldu her soylediği her etttiği davranış. Aynı ortamda surekli oluyoruz ve Nasıl davranmam gerektiği konusunda bana fikir verir misiniz. İnsanlar neden hep yalan soyleme gereksinimi duyarlar.