6 yaşında bi kızım var cok şukur onu veren Rabbime yakın zamanda bi kardeşi olacak kızımı cok seviyorum babasını sever ama sakin bi insandır bi baba gibi otoritesi yoktur cocuk uzerinde ben daha otoriterim ona gore sinirli bi yapım var maalesef annelik ağır bi yuk kızım zor bi cocuk değil aslında hep onun mutluluğunu duşunurum gucumuz yettiğince tabi sınırlarda koyarak istediğini alırım gezdiririz park bahce sinema ama bu ara kızıma bağırdığımda ağlama olayını cok fazla abartıyor ağlıyor uzuluyorum yanına gidiyorum sarılıyorum su iciriyorum sakinleşmesi icin uğraşıyorum sakinleşmiyor sonra sinirleniyorum tamam ağla o zaman ağlaman bitince gelirsin diyorum daha cok ağlıyor bugun birlikte ağladık dayanamıyorum ağlamasına ona bi şey olmasın sacının teline zarar gelmesin gozunden akan yaşa kıyamam eee o zaman neden bağırıyorsun diyeceksiniz bilmiyorum ne yapacağımı onceden boyle değildi sarılırdım sakinleşirdi şimdi neredeyse bayılacak kadar ağlıyor kardeşi gelecek onun da etkisi var sanırım bende iyi değilim iyi olmaya calışıyorum bugun birlikte ağladık birlikte sakinleştik mArkete cıkardım hava aldık ahşap bi oyuncak aldık onu boyadı kafası dağıldı ben kotu bi anne olmak istemiyorum ne yapacağımı bilmiyorum bana akıl verin