Merhaba herkese.
Gercek dertlerin yanında belki dert değildir ama uzuluyorum ve cok bunalıyorum. Bunun icin ozur dilerim şimdiden. Benim 3 yıldır suren bir ilişkim var. Karşılıklı hatalarımız oldu, benimkiler biraz daha buyuk hatalar. (buyuk, kırıcı kavgalar cıkarmak)
Birbirimize olan sadakatimiz konusunda doğruluktan şaşmadığımız icin ustesinden gelebildik coğu şeyin. Uzun zamandırda iyiyiz aslında fakat ben cok yoruldum. Hatalarımdan ders cıkardım, değiştim ve bir sevgili nasıl olması gerekiyorsa oyle oldum. Bu aylardır bu şekilde. Benim iyiye, ilişkimin ise garip bir şekilde kotuye gittiğinin cevremdekilerde farkında.
Sevgilime gore ise, ben haric her şey dort dortluk.
Kısacası iyi yaptığım hic bir şeyden, iyi sonuc almıyorum. Yaptığım iyi şeyleri gormuyor. Ufak tefek olumsuz bir şeyim ise dağlar kadar buyuyebiliyor.
Takdir gormek bir kenara dursun ufacık bir teşekkur bile duymadım kendisinden herhangi bir şey icin. Sorun değil etmesin ama en azından karşılığında nankorluk gormek istemiyorum. Birebir iletişimde sadece canı istediği zaman sevgisini gosteriyor hatta boğuyor. Fakat genel olarak vurdumduymaz bir tavıra burunuyor. Bir dengesizlik olduğu bariz. Ozellikle bir problem yaşadığımızda kendisini uyarmaya yeltenirsem dahada gamsızlaşıyor. Bende bunu anlamıyorum. Kotu giden bir şeyler olduğunda hep susup hep alttan alamamki.

Mesela bugun oyun oynuyordu ve benimle konuşur musun dedim. Biraz sohbet etmekti istediğim şey. Oyunum bitsin konuşuruz dedi, bekledim. Yarım saat cevap gelmeyince, sacımla uğraşmaya gidiyorum oyununun biteceği yok dedim. 5 dakika sonra, bitti işte neyin tribini yapıyorsun şeklinde bir cevap aldım. Ve icimde biriktirdiğim ne varsa saygılı bir bicimde doktum. Artık yaptığım iyi şeyleri yapmayacağımı, yapmaktan değil gormemesinden yorulduğumu soyledim. Yapınca gormuyorsa yapmadığım icin goremesin hic değilse gam yemem. Verdiği yanıtlarda en cok kafama takılan şey pişkince kendin bilirsin secimlerinde nasıl ozgursen, sonuclarını yaşadığın zaman bu ne diye sorma dedi. Bu rahatlığının sebebi elinden gelenin en iyisini yaptığını duşunmesiymiş. Ne yaparsan kendine yaparsın gibi bir şeyde soyledi ve bunuda tehditkar buldum acıkcası.

Okul, ders, sınav gibi şeylerden yoğun bir tempoya sahibiz. Fakat ben ona ayırmam gereken zamanı dengeleyebilirken, o bunu benim talebim olmadığı surece yapmıyor. Sadece bu değil her konuda talepkar birine donuştum ve bundanda yoruldum. bana verdiği onem ve değer olgularını duzeltene kadar artık iyi olan her şeyi sadece kendim icin yapacağımı soyledim ve kendime yapacağım iyi şeylerin faydası olacaksa yine kendime olacağı icin tehditlerine karnımın tok olduğunu belli ettim.

Bilmiyorum bunları yaşamak hatta duşunmek anlatmak bile cok cirkin geliyor aslında. Ama buna bir son veremiyorum cunku gercekten seviyorum ve bu zamana kadar yapıcı davrandım, artık notr olma kararı aldım. Sizin yorumlarınızı merak ediyorum...