35 yasindayim ve hicbir seyim yok. Ne baktikca emeklerimin karsiligi olarak gurur duyabilecegim evim veya arabam, ne zor anlarimda omzunu hissedebilecegim bir sevdicegim ne de kokladikca beni hayata baglayabilecek bir cocugum var.

Hicbir seyim yok. Bu yetmezmis gibi, ailemde cikan saglik sorunlari sanssizligimi bir kez daha carpti suratima.

Hani Allah kuluna kaldiramadigi yuku vermezdi? Hani? Yaratici kulunu bu kadar mi sevmez?

Psikolojim berbat, her gecen gun daha bir agresiflesiyorum. Inancim da bitti.

Olecegim gunu iple cekiyorum.