Okuduğunuz icin simdiden teşekkur ederim. Hayatımda her şey kotuye gidiyor.24ume yeni girdim yeni mezunum şu an kpss calışıyorum. Ailemin evindeyim ve ozgurluğum kısıtlı. İnstagramda arkadaşlarıma bakıyorum. Hepsi geziyor,calışıyor,okuyor,ozgurler kısaca herkes yoluna bakıyor. Universitede cok guzel bir hayatım vardı aile evine gelince boşluğa duştum. Her seyden geride kalmışım gibi hissediyorum. Velev ki bu sene kpssden iyi puan aldım atandım diyelim calısmaya baslayana kadar 25 olacağım. Her seye gec kalmışım yaşlanmışım gibi geliyor.
Erkek arkadaşım var 3.5 senelik ama iliskimde mutlu değilim. İnsanlık olarak cok iyi biri ama sevgili olarak aradığım kişi değil. Seviyorum o da seviyor. Ama bazı olaylar neticesinde inanın hic heyecanım,aşkım kalmadı cabalamaktan yoruldum,bezdim. Artık alışkanlık sanki benimkisi. Bana istediklerimi vermiyor. Geleceğe dair isteklerimiz,beklentilerimiz farklı. Onu seviyorum ama onunla bir gelecek duşunemiyorum. Bırakmakta istemiyorum yalnız kalmak istemiyorum,bencillik diyeceksiniz ama hayatımın en zor donemlerinden birindeyim birine ihtiyacım var. Ve bırakırsam bir yanım hep onda kalacak başkasıyla mutlu olamayacağım gibi geliyor. Guzelim,alımlıyım ama başkasıyla kendimi hayal edemiyorum. Başkasıyla mutlu olamazmışım,başkası beni sevemez gibi geliyor. Bir de daha onceki iliskilerimin neredeyse hepsinde aldatılma veya aldatılmaya yeltenme sorunum oldu. Bu yuzden cok ciddi guven problemim de var. Yalnız kalma fobim de var galiba. En fazla 3-4 ay yalnız kalabiliyorum sonra biriyle sevgili oluyorum. Sevsem de sevmesem de gittiği yere kadar goturuyorum,zorluyorum.
Kafesteki kuş gibi esir gibi hissediyorum. Elim kolum bağlı sanki.Sadece yabancı dizi izlerken mutlu oluyorum. O hayatlara ozeniyorum.Mutsuzum cok mutsuzum ne yapacağım bu psikolojiden nasıl cıkacağım tavsiyelerinize ihtiyacım var.