Hanımlar kac gundur icim cok tuhaf.
Koca bir kıta yanıyor....
Resmen anksiyetem tuttu...
Duşunuyorum ormandaki canlıların cok canları yandı olurken...
İtfaiye erlerine korkuyla sarılan koalalar.. Yaralı bitmiş halde canlılar...
Olen insanlar.
Başka canlılar.
Dunyadaki savaşlar olen cocuklar.
Ben bu tur olaylardan cok etkileniyorum.
Oyle ki eşim resimleri gosterdi oturdum ağladım...

Neden olmuş bilinmiyor galiba.
Ama icime dert oldu.
Resmen gidip yardım etmek istedim.

Minicik bir oğlum var daha bebek....
Dunya hergun felaket yaşıyor.
Yangınlar... Depremler.... Seller...
Onlar yetmiyor..
İğrenc insanların iğrenclikleri..
Cocuk tecavuzleri... Tecavuzler... Cinayetler... Cocuk mafyaları... İnsan ticareti..

Yine icim cok kara...
Moralim yerlerde.
Nasıl zarar almadan buyuyecek bu cocuklar....?
Nasıl canları yanmayacak...?