Merhabalar

Yakın bir akrabamızın olmek uzere olduğunu oğrendim. Umut yokmuş artık saatini doldurmasını bekliyorlar. Ben başka bir şehirde olduğum icin yanına gidemiyorum. Hoş gitsem de yoğun bakımda goremeyeceğim. Ben cocukken emeği olmuş biridir. İcim icimi yiyor ilk defa caresizliği bu kadar yakınımda hissettim. Dedemler vs olduğunde cocuktum olumle boyle yuzleşmemiştim.
Eşimle bu durumu paylaştığımda “aman allah şifa versin ne yapalım AC KOMİK VİDEO İZLE moralin yerine gelir EHEHEH “ diye sacma sapan vicdansan yoksun bi cumle kurdu. Sessiz kaldım bir sure sonra geldi aa yuzun duşmuş niye dedi “ben senin uzuntulerin veya acılarınla alay gecmiyorum yaptığın şey cok ayıp (yakın bi akrabası olmuştu) x icin uzuntunu paylaştım senin yaptığına bak herkes yakışanı yapıyor”dedim. Hic cevap vermedi gitti. Bende sanıyorum ki anladı yaptığı ayıbı.
Bugun de yemek bitti dedim aradım akrabalarımı durumu daha da kotuymuş diye cumlemi bitirmeden anlatma bana dedi susturdu. Ben orada gorulebilecek duruma gelirse gitmek istiyorum helallik icin demek istemiştim. Anlamadan dinlemeden kesti. Etrafımda başka kimse yok uzuntumu paylaşabileceğim. İnsan boyle şeyleri eşiyle paylaşmayacak da kiminle paylaşacak?
Kendi ailesi yakın akrabaları haricinde hic bir olum hastalık eşimin umrunda değil. Bir kere babası işe muhabbet ederken boyle bir konuşma oldu eşi olen bi akrabaları olen eşinin kardeşi olunce uzun bi yol gidip cenazesine katılmıştı. Eşim ve kayınpederim de okuz oldu ortalık bozuldu niye gittiki hahahah diye sacma sapan konuştular. Sonra bi tartışmada soylediğimde e biz şaka yaptık falan diyip geciştirdi. Ama bugun o cumlede ne kadar ciddi olduklarını gosterdi.
Neyse yine başka bi konudan laf attım gundemden bişeydi. Ben bunu konuşmak istemiyorum dedi yine susturdu. Bu ara surekli boyle dinlememeye başladı. Cok saygısızca geliyor bana.
Sinirli değilim ama aşırı derecede kalbim kırıldı moralim bozuldu. Oyle anlatmak istedim konuşacak kimsem olmadığından.