Merhaba hanımlar. Ben 7 senelik evliyim 2 cocuğum var eşimi hala cok seviyorum ama sabredemiyorum dayanamıyorum artık. Evlendigimizde cok sorunluydum eşim de dort dortluk değildi tabi ki hoş oyle olan yoktur ama bana gore daha iyiydi galiba yada ben onu cok sevdiğimden hep hataları kendime yonttum. Ben herşeyi abartan kıskanan cok supheciydim ilk zamanlar eşimde dik kafalı haklıysa eyvallahi olmayan biri mesela ben bir konuyu yanlış anlayım ondan acıklama beklerim o ise sinirlenir bağırır yada umursamaz uyur benle konuşmazdı ben kendi kendime ağlar bağırır olayları daha kotu noktaya getirtirdim cunku eşimin vurdumduymazligi beni sinirlendirirdi. Neyse sonra tatlıya bağlardık ama boyle boyle birbirmize saygımızı kaybettik galiba. Sonra cocuklar oldu ben biraz daha olgunlastim sabırlı oldum bu sefer eşim cok değişti. Mesela surekli bana cok konusuyosun bossun gibi laflar soyler sinirlenince hakaret eder cocuklar ağlayınca oflar pufler tahammul edemez surekli telefonuyla oynar. Bugun bana eve alincak bir ihtiyacla ilgili bir mevzu oldu seni degistiremiyormuyuz dedi. Aman ne var bunda şaka yapiyodur demeyin genelde bu tarz konuşmalar yapar şakaya bağlar sonra. Neyse bende sinirlendim sen neden surekli başka kadınlara bağlıyorsun mevzuyu dedim cok konuşuyorsun boş konusuyosun bunalıyorum dedi. Kalbim acıdı. Ben iki cocuğuma herşeyine bakıyorum bunalıyorum hic arkadaşım yok sosyal hayatım yok namusumla yaşamımı surduruyorum. Bazen evet fazla konuşuyorum ama ondan başka icimi kimseye acan biri değilim ben onu hem eşim hem arkadaşım herşeyim olarak gordum hep ama o beni baştan beri genelde hep kucumser sorsan yapmıyorum der ama bilgimi konuşmamı herşeyimi eleştirir . Tamam eksiklerimizi alır cocuklarına iyidir oda ıs yerinde bunalıyor ama surekli surekli aynı duruma magruz kalmaktan yoruldum. Bana annene gitsen iki hafta konuşmasak dedi birde cok zoruma gitti artık sabredemiyorum