Ben ve eşim oğretmeniz. Bir cocuğumuz var. Ailesiyle telefonda tanistik. Isteyecekleri gun yuz yuze goruştuk. Laf, soylenme, kufur, yalan...artık kaldıramıyorum. Aile terapisine gittigimiz donemde arada kaliyorum, dedi. Bugun arada kalma artik, bitsin bu is ,dedim. Birbirimize ne desek batıyor ,dedim. Onlar bagirip cagirip icindeki kufru dokup eskiye donuyor ama ben donemiyorum, dedim. Benden yana sorunun var mı, dedi. Yok ama onlarla esim yuzunden goruştuğum icin onu da hayatımda istemiyorum. Cocuğunla goruş ama beniim hayatımda olma diye ekledim. Acele karar verdiğimi, sevdiğini soyluyor. Benim nefretim sevgimden ağır basıyor. Beş senede ilk defa sinir krizi gecirdim, bağırdım cagirdim arabayı yumrukladım. Doktora git diyor. Doktora gidecek olan ben degilim, dedim. Benim icin boşanmak tek cozum yolu.
GUNCELLEME: VE 2 yılın sonunda yine ayda boşanıyorum. Bu defa eşim istedi, ben de kabul ettim. Artık arada kalmayacak bu yonden rahatladım. Ailesine maruz kalmamak da sevindiriyor.