Bugun misafirlerim vardı, akşam uzeri gittiler, ben de cay resmi paylaşıp, huzurlu sakin gunler başlıyor, yalnızlık guzel yazıp gulucukler ve kalp attım. ama bunu art niyetle yapmadım, sınavlarım bitti, misafirlerim gitti, bir haftalık yoğunluğum vs derken daha bu akşam cayımı elime alıp sessizce oturma imkanı bulmuştum sadece.Kavga edebilme yeteneğim yok, sesimi yukseltemem kolay kolay, cok kırılırsam susarım. Huyum bu maalesef.
Bu paylaşımımı gormuş, geldiği gibi hesap sordu, yalnızlık guzelse yalnız kal vs. dedi. Ben guzel guzel anlattım şurda yazdıklarımı, ek olarak bir rahatsızlığım var ay sonunda ameliyat olup olmayacağım belli olacak, koşuşturmalar var kafam yoğun, bugun de sessiz sakin kalınca bu paylaşımı yaptım, seninle ilgili değil dedim aslında belki de kendimce biraz anlayış bekledim.
Hicbiri onemli değil de hastalığım icin bunlar dert değil, mazeret dedi. Ve ben cok incindim, yine de birşey demedim, peki diyebildim sadece. Cok kırıldım kızlar, cok incindim, gecelerce uyumadığımı, yemek yiyemediğimi, surekli kilo verdiğimi, devamlı ilac kullandığımı, hepsini biliyor, bunları yaşarken benimleydi. Şimdi bu mazeret, dert değil demesi beni mahvetti.. Ne yapacağımı, nasıl davranacağımı bilmiyorum.