Merhabalar sizlerden bir konuda fikir almak istiyorum. 25 yaşındayım.6 yıllık inişli cıkışlı bir ilişkim vardı. Şu an var mı yok mu belli olmayan bir durum soz konusu. Sorun şu ki hatalarını anlayıp tam istediğim olmasını hayal ettiğim insana donuşmuşken ben ben değilim sanki. Birkac yıl once herşeyiyle severdim , can atardım yanına gitmek icin. Şu an ici boş bir kutu gibi kalbim. Anlamlandıramıyorum. Fiziksel ozellikleri icten ice sorun yaratmaya başladı. Parmakları ince değil, burnu buyuk galiba gibi şeyler duşunmeye başladım istemsiz olarak. Herşeyi batıyor kısacası. Gecmişte yaşanan sorunlar sebebiyle tukendim galiba. Sabrım kalmadı artık.Soğudum, tahammulsuzleştim. Farklı arayışlar icine girdim sanki. Yeni bir hayat yeni bir insan yeni bir duzen ister oldum. Ben bırakmak isterken o bırakmıyor, bu kadar yıllık emek verildi ben sen kendini iyi hissedene kadar eskisi gibi olana kadar beklerim diyor. Ama ben bunu ona yapamam, yani sonu belli değil, eskisi gibi olabilir miyim bilemiyorum. Ne yapacağımı nasıl davranacağımı şaşırmış durumdayım. Bir yandan da acaba yeni bir insanı tanımaya , cozmeye, sevmeye sabrım ve gucum var mı diye kendimi sorguluyorum. Ya kotu bir insan cıkarsa karşıma, ya pişman olursam , ya gelen gideni aratırsa diyorum bir yandan da . Hayatıma giren ilk insandı ve sanki ondan başkasıyla yapamam gibi geliyor, cok zor geliyor yeni birini tanıma ihtimali. Tecrubelerinizle bana bir cıkış yolu gosterir misiniz?