Bundan 1 sene oncesine kadar bir duğunde biriyle tanıştım 2 hafta kadar konuştuk sonra birisi araya girdi ve bana mesaj attı o kişiyle konuşma bak yanlış yapıyorsun sağlam birisi değil o falan dedi sen kim oluyorsun be dedim ben sadece uyarmak istiyorum dedi manyak mısın nesin dedim engelledim. Sonra kuzenime sordum az cok tanıyormuş. Cocuk dediğinde haklı cıktı konuştuğum kişinin niyeti gercekten cok farklıymış sonra konuşmayı kestim. Aklım araya giren cocukta kaldı engeli kaldırdım takipleştik yazmaya başladım niye beni korumaya uğraştın falan dedim o lavukları ben gayet iyi tanıyorum dedi peki dedim ben ne alakayım oyle işte boşver dedi. Cok katı biriydi bir muddet daha konuştum aslında konuşmamın o anlık tek nedeni ona kotu davranmam ve neden beni korumaya calıştığını oğrenmek istememdi. Herhangi bir konuda konuşurken moralini bozan birşeyin uzerinde durduğum da konuyu değiştiriyor veya kapatıyordu. Halinden anlıyordum insanlara anlatamadığı bir cok şeyi vardı sanki hep icine atmışta dolmuş gibiydi. O kadar konuşmadan sonra buluşma kararı aldık o başka şehirde universite okuyordu ve calışıyordu da. Bu, arada yaşı 23. Buluşmaya son, bir hafta kala erteleyebilir miyiz diye sordu tabi dedim sorun olmaz. En son orda kalmıştı muhabbetimiz yani eskisi gibi değildi. Uzerinden 1 ay gecti ben onu gordum fotoğraflarını gormuştum tanıyordum ama gercekte daha iyiydi yani hem tipi hem boyu posu yakışıklı kirli sakallı uzun boyu kalıplı biriymiş. Yanına gitmek istedim ama bi an kaybettim her neyse ben onu bir saat sonra tekrar gordum bi caminin avlusunda oturmuş başı eğik elleriyle oynuyordu yanına gitsem mi gitmesem mi karar veremedim dedim olan olur gideyim selam verdim başını ağır ağır kaldırdı eliyle yuzunu sildi beni gorunce sanki ben değil de başka birini gormuş gibi heyecanlandı bir kac saniye sonra yine o haline geri dondu dikkat ettim yuzunde cok yara izi vardı hatta coğunda daha tazeydi. Anlattı aslında buluşmaya kadar hicbir sorun yokmuş ama babasının bir borcu yuzunden buluşmak istmemiş yani ne alakası var ki dedim 2 yıldan daha fazladır dovuş sporlarıyla ilgileniyormuş ve gayet te kendini geliştirmiş profesyonel seviyesine gelmiş babasının borcu da tefeci kılıklı insanlaraymış en kısa sureden parayı birtek illegal bir dovuşe katılarak kazanabilirim diye duşunmuş macı da parayı da almış ama sonradan oğrendim babasıyla arası o kadar iyi değilmiş onun bir ailesinin uyesini o daha 6 yaşındayken onun yanında vurmuş oldurmuşlerntek gorgu tanığı oymuş psikolojisi zaten alt ust yani cocukluğuna dayanıyor aslında herşey amcaları babası falan da katil bulunamayınca hep ona yuklenmişler gordun soylemiyorsun gibisinden dediği tek şey şuydu ben 6 yaşında adam oldum konuşmayı bile beceremiyordum ama sırtıma o kadar yukler yuklediler ki altında eziliyordum. Şuandan once hicbirşeyi hatırlamıyorum herşey o kadar yoğun o kadar ağır gecti ki kendi evimde dovulen itilen bir sığıntı gibi yaşadım en son dayanamayıp kactım geri getirdiler sonra dayım bana sahip cıktı buyudum beraber calıştık ama hicbir zaman anne babamı atmadım her dertlerine koştum belki hic opemedim onları veya hic bana sarılmadılar ama ben onlara hic bir yanlış yapmadım ihtiyacı olduklarında yanlarında oldum sonra kendi ayaklarımın ustunde durdum bir o şehir bir bu şehir devamlı calıştım baksana 23 yaşında daha yeni uniye başlayabilidim dedi inanın o anlattıkca ciğerim sokuldu bir paket sigarayı bitridk orda ama sona sakladığı bir şey vardı anlatamadığı ısrar ettim anlattı 1 senelik sevgilisi vefat etmiş o da buralıymıştı mezarından gelmiş buraya ağlamak icin oturmuş. Ve inan sana cok benziyordu seni orda gordum sadece kuzenine kim olduğunu sordum o da kuzenim diyince adını falan oğrendim rahatsız etmek istemedim ama sonra o cocukla konuştuğunu duyunca seni uyarmam gerekliymiş gibime geldi dedi. Gel zaman git zaman kavga da ettik iyi, de olduk ama sadece arkadaştık. Ama aslında onun bana boş olmadığını farkettim bunun olen sevfigilisyle falan da bi alakası yoktu yani bakışlarından anlıyordum ima etmeye calıştı ama tam soyleyemedi hicbir zaman en kotu anımda yanımda oldu kendimi ona yasladığımda dunyanın en guvenli yerindeymiş gibi hissediyordum kolunu omzuma koyar gercekten cok guven verici konusurdu. Bir akşam beraber takılalım dedik onda da şansımıza kafede eski, sevgilimle abisi denk, geldi ben ona bahsetmedim ama o durumu anlamış rahatsız olduğumu da farketmiş kalkalım mı dedi kalktık caddede yururken kafamı, geri cevirdiğimde abisiyle eski sevgilim bizi takip ediyordu olayı anladı beni markete sigara almaya gonderdi ben gelene kadar ikisini orda dovdu inanın cok korktum o, an ondan cok korktum sanki icinden, bi canavar cıkmıştı onlar ise sadece yerde yatıyordu korkudan konuşamadım beni tuttu evime bıraktı bir keresinde arabasının torpidosunda silah gordum gormezden geldim yine aynı torpidoda bir suru mahkeme kağıdı gordum onlar amcamlar la olan mahkemelerim dedi, hep kavga ediyoruz kucuk şeyler dedi. Ve ben bu cocuğa kendimi cok alıştırdım o da bana alıştı. Ama o cok, farklı biri yani. Ben hep el bebek gul bebek buyutuldum evin tek cocuğuyum. Babam hep ustume duştu bana birşey olmasın diye o da bana boş değil ama boyle birisiyle olabilir mi askere gitmemiş ama cok olgun yurumesi konuşması hali, hareketleri nerde ne konuşulur biliyor fazla gulen birisi de değil, hep mutsuz ama belli etmemeye calışıyor. Boyle biriyle gercekten evlenilir mi başı, hic, beladan eksik, olmuyor ama kimseye de durduk yere bişey yapan birisi değil. Yoksa ben sadece ona alıştığım icin mi boyle hissediyorum inanın gozume uyku bile girmiyor.