Merhaba hatunlar

Aslında oğlumla ilgili konu acmamaya karar vermiştim, zira onerilen her şeyi deneyip tam manasıyla bir cozume ulaşamayıp, bu oğlan da boyle yapacak bir şey yok sonucuna varmıştım. Bu konu da, delirmemek icin bir ic dokme, gecenin bu saatinde akli dengemi kaybetmemek icin bir mola olsun.

Onceki konularımı bilenler az cok aşinadır oğlumun hallerine. Genel haline alıştım alışmasına da hasta olunca ve lanet olsun ki aynı anda ben de hasta olunca bedenen ve ruhen coktum. Kendimi camdan atasım var. O kadar coktum.

Uc haftadır hasta. Once basit bir soğuk algınlığı idi. Antibiyotik verilmedi. İlk hafta mutemadiyen kustu. Cunku geniz akıntısı ve oksuruk olunca kusuyor. Midesi bulanıyor kendi geniz akıntısından. Yatak yorgan, halı, kıyafet her yere. Neyse o haftayı camaşır yıkayıp ev silerek ve geceleri uyumayıp zombi gibi dolaşarak gecirdim. İkinci hafta ateş hasıl oldu. Tekrar doktora gittik. Ciğer, boğaz temiz dendi yine antibiyotik verilmedi. Kusmalar, gece nobetleri, huysuzluklar devam. Ucuncu ve son haftada ateş ayyuka cıktı. Bu sefer antibiyotik verildi ki benim kabusumdur. Asla İcmez, her kaşıkta kıyamet kopar, tukurur ilacı, bir şekilde icirmeyi başarırsam da kusar olduğu gibi. Boyle bir hafta daha gecirdik. Bugun antibiyotik dolayısıyla ishal de başladı. Tamam buna da eyvallah. Zaten aşırı iştahsız. Gece de ishal devam edince bez bağladım ki zaten ishal olunca hep bağlıyorum. Tutamıyor. Neyse yaptı yine az evvel. Gel değiştireyim diyorum, hayır kalsın diyor. Oğlum pişik olur popon değişeyim yine uyu diyorum, avazı cıktığı kadar bağırıyor hayır diye. Baktım ikna olmayacak ve artık pişik olacak zorla değiştirdim. Kıyamet koptu. O nasıl bir bağırmak, o nasıl bir saldırmak. Ev inledi, elimi tırmaladı, tekmeler savurdu. Sonunda değiştirdim beş dakika once uyudu. Muhtemelen yarım saat sonra ya karın ağrısı ya oksurukle uyanacak. Kıyametler kopacak. Tam 20 gundur uyumuyorum. Daha doğrusu doğru duzgun uyumuyorum. Artık bayılacak gibi hissediyorum kendimi. Bu arada benim boğazlar da şiş, surekli oksuruyorum ama henuz bırakın dinlenmeyi, oturacak fırsat bulamadım.

Cunku sağlıklı iken bile bana yapışık olan oğlum, hastayken "tuvalete gitme, yemek yeme, hayır su icme yanımda dur" kıvamına geldi. Asla bir saniye bile dibimden ayrılmıyor. Eşim yardımcı olmaya calışıyor ancak onu da itiyor vuruyor. Halası cağırdı ona da saldırdı. Asla kimsenin yanına gitmiyor ve ben uykusuz yorgun ve hasta bir anne olarak artık sabrımın sonundayım.

Tum bu bitkinlikle birlikte yarın canım ailem bana geliyorlar. Tatile gidecekler ve evim gidecekleri havaalanına yakın olduğu icin iki gun bende kalacaklar. Neden iki gun bende kalıyorlar bilmiyorum. Salı gunu gidecekler ama bana pazar geliyorlar. Ayağa kalkacak mecalim yok ancak bir de onlara hazırlık yapmalıyım. Neyse konu bu değildi.

Gercekten merak ediyorum tamam tum cocuklar hasta olunca bir miktar huysuz olurlar, biliyorum. Ama bu kadar mı ya, bu kadar mı zıvanadan cıkıyorlar mesela? Ben anlamıyorum nerede hata yapıyorum. Neyi yanlış yapıyorum da bu cocuk her gecen gun daha inat, daha zor, daha huysuz, daha yorucu oluyor.

Tek bir konuda uyum gosterip sakin Kalmaz mı bir cocuk yahu. Alanım cocuk gelişimi. Onlarca oyun biliyorum, daha bir kere adam akıllı oynayamadım oğlumla. Algısı yahut zekası eksik olduğu icin değil. Gıcıklığından. Hayır oyle yapmayalım, hayır ben oyle oynamıycam, hayır oraya koymuycam, hayır onu almıycam. He bunu yapıyor da tek mi kalmak istiyor. Hayır o da değil. Her an benimle olmak istiyor ama kendi istediği şekilde.

Pedagog, kreş, ilgi sevgi her şeyi yaptım ben ya her şeyi. Daha ne yapayım anlamadım ki. Ne istiyor, derdi ne anlamıyorum ben artık. Tukendim, bittim gercekten.

Hayır bok niye kalsın mesela altında? Netin itirazı neyin isyankarlığı bu? Dort gun once tam uc kişi bir kaşık şurubu iciremedik. Halı, yastık duvar her yer ilac oldu. Bir şekilde icti bu sefer de kustu.

Ben bıktım artık. Bunu ilk kez soyluyorum evladımla ilgili lakin bıktım. Az evvel artık elim ayağım titriyorken eşime "Allah aşkına beni bir hastaneye kapatın az dinleneyim." dedim. Eşim de ayrı tuhaf. Ben bıktığımda o cocuğa sinirleniyor. Manyak mısın be adam ben cokmuşum sen idare et işte. Cozumu cocuğa hoykurmek. Bu sefer coktuğum yerden kalkıp yine devralıyorum oğlanı mecbur. Hepten manyak olacak sabırsız babası ile.

Oyle işte. Gececek demenizi beklemiyorum. Gecmeyecek cunku. Hep zor bir cocuk olacak. Hep isyankar, başına buyruk, inatcı, sorgulayan, insanı canından bezdiren bir cocuk olacak biliyorum. Ben sadece yazmak istedim.