Herkese merhaba nerden başlayacağımı bilmiyorum ama kendimi cok gucsuz ve mutsuz hissediyorum. Aynı evin icinde kapılar surekli kapalı birbirimizin yuzunu dahi gormeden koşe kapmaca oynuyoruz resmen. Konu ise cok sudan bir sebep cocuklara kızarken bağrışıyolar diye banada kızmaya başladı hepinizi hizaya sokacağım gibilerinden ben de cocuğun yanında benle oyle konuşamazsın vs. ertesi gun gelip konuşur barışır gibi duşundum 1 hafta olacak nerdeyse o da inada bindirdi hala kusuz. Onun ailesi yan apartmanda yalnız değil ben ise kendimi cok yalnız mutsuz gucsuz hissediyorum ama bir taraftan da kuyruğu dik tutmak adına hic belli etmiyorum. Ben calışıyorum devlet memuruyum işteyken bile aklımdan cıkmıyor eve gidip yine yalnız kalıcam ilgi sevgi goremicem değersiz hissettirileceğim icin eş tarafından eve gitmek istemiyorum. Onun gelip benimle konuşmasını bekledim o inat ben inat. Barışken onla ne dediyse yaptım hic tartışmaya sebep bile vermiyordum sakindik huzur veriyordum ona bu kadar kendimden odun vermişken nasıl bu hala geldik anlamadım. Onu kendime cekmek aşık etmek istiyorum nasıl kızlar bi akıl verin. Bu kusluk durumunu hic umursamadan yaşamaya devam mı dik durduğumumu gostermeliyim. Ayağına gidipte konuşmaya calışan taraf ben olmak istemiyorum.