Annesinin sevmeye değer gorduğu bir cocuk olsaydim muhakkak bu secimleri yapmış, bu yanlış yollarda yurumus olmazdım.
Gecen gun kızımın saclarını tararken ona 'Ben Allah tan hep bir kız bebek istedim. Cok şukur Allah da seni bana gonderdi. Canım kiz bebegim benim ' dedim sevgiyle. O da 'Anne annen de seni kız bebeğim diye seviyor muydu?' dedi. Ah kuzum seninle beraber kendi cocukluğumu buyutmek yok mu? O zamanların yaralarını şimdi kazımak yok mu? 'Tabi ki' dedim neşeyle. Beni 'canim kız bebegim diye severdi annem' .Oysa daha gecen hafta ben doğduğumda ne kadar uzulduğunu. Calışan kadın ikinci kızdan sonra bir daha cocuk yapmak zorunda olduğunu soylemişti. Bunu dillendirmeye ihtiyac yoktu zaten. Ben bir omur bu gercekle yaşadım. Anlatmaya satırlar yetmez. Sağlıklı bir evladı olduguna sevinememeyi, uzulmeyi, kahrolmayi benim aklım almıyor.
Burada ikinci kızım olacak cinsiyetini oğrendim yine erkek değilmiş diye uzuntusunu ifade eden insanlar evladınıza olan sevginizi cinsiyeti belirliyorsa lutfen cocuk yapmayın. Pazardan meyve almakla bir değil bu. Curuk diye iade edemezsiniz. Okuduğum iyi okullar , aldığım iyi puanlar, aldigim dereceler, diplomalar hepsi annemin biraz olsun ilgisini sevgisini kazanabilmek icindi. Olmadı. Ben de en yanlış secim yaptım bile bile lades dedim. Sırf annemden kurtulabilmek icin yanlış bir evlilik yaptım. İki tane yavrumu kendi cocukluk travmalarimi gizleyerek buyutmeye uğraşıyorum. Onlarla birlikte kendi zavallı cocukluğumu buyutuyorum. Hala eşimle olan kavgalarimizdan sonra ah anne beni biraz olsun gorseydin, sevseydin ne olurdu diye ağlıyorum. Dogurdugunuz cocuklar eğer onları sevmeyecekseniz sadece kendilerinin değil torunlarınızın bile hayatlarını mahvedecekler. Dusunun kac tane omurun boşa gittiğini. Sevmeyecekseniz dogurmayin nolur.