Yaşadığımız yer doğunun kucuk bir ilcesi, buralarda asker eşleri diye bir kabile var sanırsın ki onlar da bir tim, iş gibi surekli bir goruşme halindeler. Ha banane tabi ben uzun sure yalnız yaşamış biriyim yani yalnızlıktan olunmediğini hatta bunun tadına doyum olmadığını bilen biriyim, ama yok sanıyolar ki sıkıntıdan patlıyorum da yabaniliğimden goruşmuyorum, arkadaşlarımın yanımda olmasına gerek yok tel diye bişey var ki zart zurt konuşmam kendime yeterim yani ben hatta bir gune sığmadığım olur, spor yaparım, yururum, temizlik, kitap, film, cocuklarım(evcil hayvan) falan derken zamanı verimli kullanırım zaten kendimce. Eşim evdeyse zaten tum gun ona yapışıyorum, dolu dolu geciririz zamanı, ki misafir varken benim adamı ozlerim ben o da bakar gozumun icine sıkıntıdan, gitseler de cıkıp gezsek kahvelerimizi alıp, yada sarılıp film falan ne bilim şakalaşmalar sululuklar, yetiyoruz birbirimize. Ama olur mu onlarla ev ev gezip kısır yiyip dedikodu yapmadığım icin tuhaf olan ben oluyorum. Onlar benim umrumda değilken ben onlar arasında konuşuluyorum adım gibi eminim. Bana gore dunyanın een sacma şeyidir ev gezmeleri, yahu cık gez bi yerler gor hadi beraber gezelerim, eğlenelim falan tamam bi aktivitedir de cay kısır falan ne yaşlımıyız? Cağırmadım mı ben sucluyum napiyim ben uc gun gorduğum insanla karşılıklı cay icip ne konuşcam. Hadi eski arkadaşlarım olsalar neyse, konuşcak şey var yaşanmışlık var, zaten hepimiz tayinciyiz en fazla 3 seneye. Gurbet diye diye bir dramatize etmeler aman yalnız kalmayalım ana baba yok eş dost olsun aman, cunku beş yaşında cocuğuz biz. Biri vardı yakamı zor kurtardığım adamlar goreve gittimi dadanıyo bana ama istisnasız gunduz gece sorma etme yok komşuya işte, neymiş yalnız kalamıyomuş ne evlendin asker adamla madem?Gecen biri de davet etti bahane buldum yok dedim, baktım engeli yemişim, hayır bakıyorum eşimle arkadaşları arasında hic boyle şeyler yaşanmıyo, kadınlarda var problem, yok gelmedi de cağırmadı da bilmem ne ya hayat benim keyif benim bi salın beni, kısır da sevmem kadın da yeter ya.
Valla ozeniyorum eşimin arkadaşlıklarına herkes mesafeli, gerektiği kadar konuşmalar, goruşmeler, ne yağlı ballı mesajlar ne dedikodular ne mıcmıclıklar ama omur boyu da suren ilişkiler. Burda bile goruyorum duvardan duvara aşık gibi yazışmalar, benim en kısası 8-10 senelik arkadaşlıklarıma bile canımınicidir hepsi ama kuramam oyle cumleler oyle mıcmıclar, ama bilir hissederler sevgimi o ayrı. Cok samimiyetsiz ve kısa omurlu geliyo bana bunlar.

(Bir de izin zamanlarımız var tabi onu da ekliyim, akrabalar bizi gormeye geliyolar baba evlerine tamam iyi hoş, sonra tek tek iadei ziyaret nerden cıkmış bu adetler aklım almıyo, herkes toplansın bizi bi gorsun sonra bi salın ya iznimizi değerlendirelim demi, yok biri eksik kaldımı da kusuyo yine suclu biz ona gittin bana gelmedin, e goruştukya yok evine gitcez ne var bu evlerde ya?)

Bahsettiğim tarzdaki insanlar topa tutacaktır muhtemelen ama sorun değil belki anlarım boylelikle bu kafaları da ne bilim. Baya da uzun yazmışım gozunuze kuvvet