Merhaba herkese
Kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki sanki hic bir işe yaramıyor da hayatta unutulmuş gibiyim.. Calışıyorum ama freelance, yani gerekirse evden calışma imkanım olduğu icin iş arkadaşım yok. Evli de değilim. Ailemde ise annem ve babam dışında kimse yok. Okul arkadaşlarım ise başka şehirlere gittiler ya da evlendiler. 40 yılda bir goruşebiliyoruz. O kadar isterdim ki bir arkadaşımla bir yerlere gidip kahve icmeyi, alışverişte fikir sorabilmeyi veya şehrin bir yerlerini gezmeyi.. Her şeyi tek başıma yapıyorum. Bazen arabayla amacsızca şehrin icinde bir oradan bir oraya gidiyorum.. Kurslara gitmeyi de denedim fakat yaşım cok ortalama olduğu icin ya benden cok buyukler var ya da cok kucukler ya da coluk cocuk sahibi olan yaşıtlarım var, ortak cok paylaşabileceğimiz bir şey yok.. 28 yaşındayım. Ofisten eve gelince tek yaptığım şey amacsızca dizi izlemek. Hobi edinmeyi de denedim fakat o da yalnız olan bir şey. Genclik aktiviteleri icin buyuk, teyze grubu icin kucuk yaştayım. Yalnızlıktan ruhumun pelteleştiğini hissediyorum artık. Akrabalarımın da yaşları buyuk. Geceleri ya da hafta sonları maaile veya konu komşuyla toplanmış parklarda oturan insanlara cok imreniyorum.. Koştur koştur bir hayatım olmasını ne cok isterdim.. Oyle yani..