Eşimin ailesi ile beraber yaşıyorum başta kabul ettim .. malasef .. 18 sene oldu ve artık tahammulum kalmadı.. yaslandilar ve cocuktan beterler .. surekli herseyi bilmek istiyorlar .. resmen alt yazili hayat yasiyorum .. onlar yaşlandı tabiki bende 40 dayandı bazen yaşamak bile istemiyorum.. ayrı ev şu saatten sonra imkansız.. hep dua ediyorum allahım kurtar beni diye bi rahat yuzude ben goreyim. Burdan herkese benden tavsiye sakin ama sakin ayni evde yasamayi kabul etmeyin .. ev ustune ev olmuyor.. omrunuz curuyup gidiyor..
Kendi tercihin yada ozelin olmuyor .. babalarının annelerinin evi oluyor herkes istediği şekilde senin evinin her yerindeler.. istediği satte isteği zaman gelip gidiyor.. musait değilim diyemiyorsun.. annesi babasi musait cunku gelen kizlari yada oğulları.. (maddi acıdan bana ekstra bi yardımları yok ) parasını yiyip falan filan on yargısı yapmayın.. eşim en kucuk erkek cocuk olduğu icin benim başıma kaldılar..