Merhaba Arkadaşlar,

Bu bir dert yanmadır ve karışık olabilir.

Eleştirecek olanlar yazmasın demeyeceğim, ozellikle eleştirecek olanlar yazsın.

Hayatımın cok mutlu olduğum bir donemindeyim. Mutlu olmak icin somut bir nedenim yok aslında, hatta mutsuz olmak istesem hayatımda baya bir şey bulurum ama kendimi ve hayatımı olduğu gibi kabul ettim. Baktım ne kadar uzulursem uzuleyim bazı şeyler gercekleşmiyor, olanla mutlu olmayı oğrendim. Belki bu yeni bakış acımdan oturu etrafımda cok duzgun insanlar oldu, cok sevdiklerim, beni cok sevenler, ozellikle o insanlar olduğu icin mutluyum biraz da. Bu insanlar elit diye tanımlanabilecek insanlar, elit kelimesi de tam doğru olmadı aslında, oturmasını, kalkmasını, konuşmasını yani kısaca nerede nasıl davranılması gerektiğini bilen insanlar.

Bir suredir mutluyum ya illa bozacağım bu huzuru tabi. Bugun eski sevgilim mesaj attı kahve icebilir miyiz diye, 2 sene oldu ayrılalı, sayısız teşebbuste bulundu ama ayrılmamız icin sonsuz sebep olduğundan kabul etmedim şimdiye kadar goruşmeyi. Bugun boş bulundum olur dedim ama kesinlikle duygusal nedenlerden değil, ne ben onu seviyorum, ne o beni (tabi ki tersini soyluyor da yalan) cok sevdiğim bir mekan var, orada buluşalım dedim. Cok merkezde aşırı bilindik bir mekan (bir kahve zinciri) kime sorsa gosterir, tarif de ettim, bende işten cıkınca gideceğim, mekanı bulamadım diye sacma sapan bir yere oturmuş, neyse oturduğu yere gittim, kalktık. Nereye gidelim dedi, bende unlu kahve zincirlerinden herhangi birine gidelim dedim cunku oralarda dip dibe değil masalar, garson ikide bir başına gelmiyor, mekan sıcak, seviyorum bu tarz sakin mekanları. Bu ben acım diye kendi sevdiği bir yere gitti, ben ac değilim dememe rağmen. Masaya otururken, ben ısıtıcının karşısında olan masaya oturalım dedim, uşuyorum, mekanda soğuk, oradaki garsonlara beni gosterip yaka silkiyor arkamdan. Kendine gel diye azarladım, ne var şaka yaptım diyor, o saatten sonra hic konuşmadım, cıktım mekandan gittim. Diyaloğa girmemek adına o saatten sonra fazla saydırmadım, o da icime dert oldu biraz, keşke daha cok saydırsaydım diye ama ne soylesem anlamıyor zaten, cok da fark etmedi. Adam beni 2 senedir gormemiş, yalvar yakar kahveye icmeye cağırıyor, yaptığı harekete bakar mısınız, o ana kadar da her soylemi davranışı o derece kaba ki tam bir kro, uzun suredir bu kadar mutsuz olmamıştım.

Ya arkadaşlar cok sacma biliyorum ama aşırı mutsuzum, ben bu kadar kro biriyle nasıl o kadar zaman gecirdim,, kendime inanamıyorum. Resmen tiksindim ya, hareketlerini tavırlarını anlatamam, konuşmasının kabalığını, kendimden bile tiksindim bir zamanlar onunla olduğum icin. O zamanlar fark etmedin mi bu hareketleri derseniz, hepsini ama hepsini fark ettim işin kotu tarafı, fark edilmeyecek gibi de değil zaten, yaşım gecti diye gormezden geldim hepsini, ama kim gorse dayanamayıp soyluyordu ne kadar kro diye, bende bir sure duzeltmeye calıştım, cunku cok saygın bir ortamda calışıyor, benimde desteğimle değişir belki etrafındakilere de bakıp sandım ama bir gram değişmedi.

Konu aşırı sacma farkındayım, eskimiş gitmiş ama insanın nasıl bu kadar kro bir eski sevgilisi olur ya, aklıma geldikce kendime kızmadan duramıyorum Eğer eskiden oyle bir hata yaptıysanız bende yaptım diyin lutfen, belki yalnız değilim diye az uzulurum