Kızlar merhaba, 1 senelik evliyim. Genel olarak gelin kv arasında olan tartışmalardan yaşamadık ne duğunden once ne de sonra ama tabi o gerginlikle arada bazı atışmalar vs olmuştu, yani sanırım o donem biraz denendiğimi duşunuyorum ben kayınvalidem tarafından acıkcası ne kadar kaldırırım nerde konuşurum gibisinden. Bende zaten saygısını koruyup lafını esirgemeyen biri olarak cizgimi belli ederek o donemi atlattım. Tabi yine arada aklıma gelmiyor değil, gerci daha cok yaşadığımız şeyler değilde 'bize mecbursunuz' tarzı konuşmalarını hala sindiremiyorum. Yine de şuanki duruma yansıtmamaya calışıyorum hatta deliliğe vurdum en son, he diyorum kendi bildiğimi okuyorum zaten onlardan 4 5 saat uzakta bir şehirde gorev yapıyor eşim.

Aslında şuanki huysuzluğum eşimin yaz planını kendi kendine memleketime gideceğiz (ailesinin şuan yaşadığı yer değil, yazları gidiyorlar) demesiyle başladı. Normalde sorardı veya bu şekilde yapcaz etcez dediği zaman ben oturur orta yolu bulmaya calışırdım ve ikimizin de istediği olurdu. Yine aynı şekilde konuşmaya calıştığımda diretti bu sefer. Beni cocuk kandırır gibi gezmeyle kandırmaya calıştı.

Kendisine en başında aileleri gormek istiyorsak (iki tarafta aynı şehirde oturuyor) oturdukları şehire gitmemiz gerektiğini, mesela bu yaz benim ailemin yanına gideriz sizinkiler alınır yada tam tersi olur bizimkiler alınır diye herkese eşit davranmamız gerektiğini soylediğimde hak vermişti.

Fakat bu sefer baya bildiğiniz inada bindirdi benim dediğim olacak kafasına girdi diye hissettim hareketlerinden.

Tabi bizim bu tartışmamızın ertesi gunu ailesi yanımıza ziyarete gelecekti, zaten kayınvalidemin 'benim dediğim olur, olmazsa trip atarım' politikalarından pek haz etmiyor ve sırf bu yuzden bile arama mesafe koyuyorken oğlu da aynı şeyi yaptı yani. Yine de sakin kaldım, ailesine birşey caktırmadım. Gercekten. Sonucta sorunum eşimle, ailesiyle değil.

Bu sefer en sinir olduğum, hic bir yeni yada eski evliye sormadığım, ozellikle dikkat ettiğim, ama her yakaladıklarında sordukları sorular başladı. Daha 6 saat dolmadan geleli baba ve annesinden (ozellikle annesine rahatsız olduğumu belirtmiştim) torun soruları başladı. Ben de şaka yollu duşunmuyorum, bir oğlunuz daha var minvalinde saygılı olarak cevap verdim. Ama gercekten o kadar bunaldım ki, şu soruyu bana şuan en yakın gorduğum insan bile yoneltse patlayacak durumdayım. İstemiyorum, anlamak bu kadar zor mu yani. Herkes evlendiği gibi cocuk yapmak zorunda değil. İlla soracaksanız soracağınız kişi bende değilim, kendi oğlunuza sorun. Zaten rahatsız olduğumu biliyorsunuz. Bunu duzgunce soylememiştim gibi hala aynı tavır devam ediyor.

Birde bu yuzden bir daha tartıştık eşimle, bir cok kere cocuk konusu acıldığı ve rahatsız olduğumu bildiği halde şuan duşunmuyoruz daha fazla sormayın demedi, benim dediğimi de sallamıyorlar sanırım ki kaldıkları her gun konu bir şekilde cocuğa geliyor ben artık gerilip konuyu değiştiriyorum veya odadan cıkıyorum. Birde tartışmamızın diğer sebebi benim canım eşim bu seneki ilk iznini onların donuşunde başlatacak ve onlarla yaşadığı şehire gidecektik ve ben bunu da istemiyordum, en başından soylemiştim. Bu durumlardan da iyice gerilince tabi şu gideceğim 1 hafta cehennem hayatı gibi geliyor şuan bana.

Ya gercekten dışarıdan bakıyorum, buyutulecek şey değil gibi gozukuyor detayları duşunmeden ama icinde yaşayan bi insan olarak gercekten sıkıldım. Her insan eksiklikleri var, ben patavatsız olabiliyorum mesela bazen ama ozellikle onun ailesinin yanında uslubuma dikkat ediyorum yanlış anlaşılmamak icin ama daha sayamadığım bir suru hadsizlik daha takıldı gozume bana karşı, benim evime karşı olan. Olculu olarak tepki verilmesi gereken yerde verdim ama ben bu kadar ozveriliyken karşımdaki insanların boyle davranması canımı sıkıyor.

Eşim de sağolsun ailesinin burada kaldığı son bir bucuk gun evde olacak. Nobetleri cakıştı, ayarlayabilirdi ama ayarlamadı. Ben idare etmeye calıştıkca tek kaldıkca gerildim, şuanda sacma sapan bişeyden bile tartışıyoruz telefonda. Resmen sinirimi cıkartıyorum adamdan, farkındayım. Ama bu duruma gelmemin bir sebebi de eşimin bana olan dayatmaları. Hayır ona da diyorum benim babam annemle aynı evde 9 - 10 gun kalsan rahat edemezsin sende diyorum, kabul ediyor ama neden boyle yapıyor anlamadım.

Depresyona mı giriyorum bilmiyorum, ama gercekten daha 2 3 gun oldu ve ben aşırı bunaldım. Bu yuzden kimseyle cok goruşmek istemiyorum, ozellikle belirli kişilerle. Hadsiz davranan kendi tarafımdan yakın akrabalarımla, ablamla dahi olculu goruşuyorum.

Bu da boyle bir ic dokmeyi kızlar, okuyabilen olursa hakkını helal etsin. Uzun oldu farkındayım ama sinirlerim aşırı gerildi gercekten. Bu izin donemi bi bitsin kırgınlık olmadan daha başka birşey istemiyorum...