Yok, icim icimi yiyor sinir basıyor, bi fikir verin

Kv lohusalıkta canıma okuduğu icin onunla hic tartışmadan goruşmeme kararı aldım. 2 yıldan fazla gecti 3-5 telefon konuşması, 2 defa evine gittim bu.

Deprem oldu ya hemen eşimle telefonlara sarıldık. O bi yandan arıyor, ben bir yandan. Sonunda eşim ulaşabildi. Cok telaşlılardı,surekli yer değiştiriyorlardı. Bir ara babasıyla hoparlordeyken “gecmiş olsun baba, yarın arayacağım” dedim.

Ertesi sabah ilk kp ’i daha sonra kv ’i arayıp ayrı ayrı bize davet edeyim ki alınmasınlar diye duşundum.

-gecmiş olsun baba nasılsınız?
+nasılsınızı mı var, kotuyuz
-evde bir şey var mı? ( konu acmaya calışıyorum herşeyden haberim var aslında hep eşimin yanındaydım)
+catlak var da sen anneni niye aramıyorsun, boyle gunde olmaz, bugun o gun değil! (sert bir sesle)
-senle kapattıktan sonra onu arıcaktım zaten, buyrun bize gelin baba
+başka yere gidicez
-annem yanındaysa onla da konuşayım ( normalde kvyi arıcaktım, sinirim bozuldu)
+ al, gelin seni istiyor
Veee kv telefonu almadı

Kp kimsenin tavuğuna kış demeyen adamdır, normalde inanılmaz pasiftir, bu onun ve benim icin buyuk bir tartışmaydı.

Neyse, daha sonra herzaman ki gibi insanlık bende kalsın yapmadın demesinler diye kv ’ye iki defa arayıp ulaşıp evime davet ettim. Bakarız dedi.

Şimdi benim burda nasıl bir hatam var? gunler gecmemiş ki ustunden ertesi sabah aramışım işte ya
Artık kesinlikle aramayı duşunmuyorum. Sizce?