Kendimi tanıyamıyorum artık. Sacma sapan bi insana dev gibi hisler besleyip geri donulmez yollara girdim. Onu ilk gorduğum mekana giderken keşke bana araba carpsaydı da o mekana gidemeseydim, yollarımız hic kesişmeseydi.
Hepiniz oyle yada boyle aşk acısı cektiniz veya cekiyorsunuz. Benimki sadece aşk meşk işi değil. Ben sindiremiyorum olanı biteni. Detay vermek istemiyorum, bazı haksızlıklara uğradım uzerime atılan iftiraya da cok guzel karşılık verdim. Kanıtladım. Yine de bana yapılanları ve soylenenleri unutamıyorum. Hatta bana yapılanlardan cok ayrılık sonrası ilk hafta eski sevgilisini takip edip, eskortları eklemesini unutamıyorum. Ben karanlık bi kuyudayken o gununu gun etti.
Akıllı, tahsilli ve guclu bir kadınım ozumde. Ama bir suredir yolumu kaybettim. Tam kapattım artık bu mevzuyu dediğim anda yeniden hatırlatacak bir şey oluyor. Aylar oldu ve ilk gunku kadar ofke, hırs doluyum. Psikolojik destek, ilac ne varsa kullandım. Hala stalklıyorum sanki kotu haberini profilinde gorebilecekmişim gibi. Tabi ki de beklediğim şeyi gormuyorum. Yeni flortler, eğlence storyleri goruyorum. Zaten kim depresyondayım diye story atar ki.
Burda boşanmış bir cok arkadaş goruyorum. Siz nasıl atlattınız, yeniden sevebildiniz mi? Umuda ihtiyacım var. Bugunlerin gecici olduğunu biliyorum. Ama başkalarının atlatabildiğini, yeniden mutlu olabildiğini gormek istiyorum.