Merhaba sevgili kk uyeleri. Herkese destek olduğunuz gibi lutfen bana da destek olun. Pisikolojim berbat durumda. 26 yaşındayım. Sevgilim vardı ve cinsel anlamda bazı şeyler yaşadık. İlk sevgilimdi ve boyle şeyleri hic normal karşılayan biri değilim. Ailem de cok terstir bu konulara, beni de oyle yetiştirdiler. Evet cok ileri şeyler asla olmadı ama yaşananlar benim vicdan azabı cekmem icin yeterli. Ben, ben olmaktan cıkmıştım resmen. Nasıl oyle biri haline geldim aklım almıyor. Neyse biz ayrıldık ve ben vicdan azabı cekmeye başladım. Daha sonrasında ise ailem (babam haric) herşeyi oğrendi. İğrenc resimleri videoları gorduler. Yaşananlardan haberleri var. Detaya girip sıkmak istemiyorum sizi. Ve bana asla gorduklerini soylemiyorlar. Kimse o konuyu acmıyor. Arada laf sokma var sadece. Ama ben zaten vicdan azabı cektiğim konunun uzerine bir de bunu oğrenince iyice yıkıldım. Ailemin yuzune bakamıyorum. Kendimden nefret ediyorum. Her yeni gune uyandığımda olmek istiyorum. Tovbe ettim zaten. Ama surekli icimde sıkıntı ve hicbir şey yapmak istemiyorum. Her bana baktıklarında acaba ne duşunuyorlar diye deliriyorum. Cunku ben onların gozunde cok masumdum. Sanki evdeki tum otoritemi kaybettim. Kucuk kardeşlerim beni ornek alırlardı, şimdi sanki onların gozunde yerlerdeyim gibi hissediyorum. Ablama karşı cok mahcubum. Hic bir zaman gozlerinde eski ablaları, kardeşi olmayacam. Hep o iğrenc şeyleri hatırlayıp benden soğuyacaklar gibi geliyor. Cunku dediğim gibi boyle şeylere cok onem veren bir aileyiz. Kendimi affedemiyorum. Nasıl unutmalıyım, boyle bir konuyu onlar unutabilir mi nolur bana destek olun