kızlar meraba lutfen beni yargılamayın. universite oğrencisiyim yaşım genc. saf bir kızım kimse hakkında kotu duşunemiyorum. ben hayatım boyunca ilk defa birini sevdim olabilir diye duşundum. o da sessiz sakin kızlarla yuz goz olmayan biri ilk etapta bu hoşuma gitmişti.. her şey tam guzel giderken beni kırıcı davrandı. son ana kadar sabrettim, ardından anında bitirdim gururumu ezdiremezdim. haftalarca aylarca beni uzaktan izledi durdu gozu ustumdeydi hep. pişmandır sandım benle iletişim kurmasına izin verdim. tahmin ettiğim gibi ozur de diledi. ama benim de bildiğim bazı kişisel meselelerini dile getirerek bunları halletmeden senle olamam olursam yıpranırsın tarzı konuştu. yuzune bakmıyorum yine. ama arkadaşım hala bana uzaktan baktığını soyluyor. bu surecte bazı olaylar gelişti soylediği yalanları da fark ettim ama o bunu bilmiyor.. bu dengesizlik beni cok yıprattı. nasıl unuturum tavsiye verir misiniz..