İyi geceler kızlar,
Kafamda surekli bu başlıklar donuyor. İcinden cıkamıyorum. Hep bir felaket senaryosu uretiyor beynim.
Deprem konusunda riskli bir bolgedeyiz. Deprem olursa korkusuyla, kendi odasında yatan buyuk kızımı, gece bizim yatağa taşıyorum bazen... Beşiktekini de alıyorum, yatakta dort kişi yatıyoruz.
Cin'deki corona virusu araştırıp duruyorum. Ya ulkemize gelirse ya cocuklara bulaşırsa ya bana bulaşır ben olursem cocuklar ne yapar... Cıldıracak gibi oluyorum, kendimi durduramıyorum.
Bulunduğum yere onceden kar yağar, epey tutardı. Son dort yıldır hic yağmıyor, bu yıl pek soğuk bile olmadı. Başlıyorum kuresel ısınma, dunyanın icine ettik, cocuklarıma berbat bir hava, cirkin bir dunya bırakıyorum.
Sonra kendime kızıyorum, neden boyle pis bir dunyaya iki cocuk getirdim diye... Onları koruyamayacağımı, başlarına bir şey geleceğini ya da bana bir şey olacağını ve savunmasız kalacaklarını duşunuyorum.
İyi bir şeyler soyleyin. Dunyada iyi şeyler de olduğunu duymaya ihtiyacım var...