Merhabalar hanımlar
Yazıp yazmamak arasında cok gidip geldim buyuk bir dert değil ama sizinde fikirlerinizi almak istiyorum.
Universitede oğrenciyim 22 yaşındayım.
Gecen sene 2.donem bana instadan istek atan bir cocuk vardı tanımadığım icin kabul etmedim ama okuldan tanıdığım birisi ortak takipcimizdi. Okulda arkadaşı gorup cocuğun kim olduğunu sordum oda bizim bolumden olduğunu soyledi bolumlerimiz aynı ama farklı gruplarda olduğumuz icin tanımıyordum hatta ortak bir dersimiz bile vardı yine de taniyamamistim. Her neyse sonradan cok dikkatimi cekmeye başladı fotoğraflardan baya farklı gelmişti gercekteki hali eli yuzu duzgun biseydi ve bolumde zaten sayılı erkek var bide boyle yakışıklı gelince ben bunu gorduğum her yerde suzmeye başladım onunda dikkatini cekmiş olacakki donemin sonuna doğru yine istek attı ve bu sefer kabul ettim. Daha sonra araya yaz tatili girdi. Tatil bitti okuduğum şehre dondukten bir gun sonra mesaj attı konuşmaya başladık. Yani bu donem. Daha sonra cocuk bana beni onceden gorduğunu surekli takip ettiğini sosyal hesaplardan okulda vs. anlattı acıldı ama ben ona bişey hissedip hissedemedigimi pek anlayamadım. Ama yine de kendimi biraz anlayabilmek icin sevgililiğin bir tık altı diyebileceğim seviyeye geldik. Cok iyi bir cocuk, hoş, uzun boylu, gozleri renkli bunlar dış gorunuştu ici de temiz, cok kibar, merhametli ve cok duygusal ama bazen fazla ozguvensiz geliyor surekli kendine hakaret ediyor, gelecek hakkında cok kaygılı şimdiden herşeyi bosvermis gibi zaten yapamam diye. Telefondan konuşuyoruz kaldığı bir yerde işlerin ona yıkıldığını soyluyor yapma diyorum biraz diğerleri yapsın diyorum oda iyi niyetimi suistimal ediyolar diyor. Ettirme diyorum ben boyleyim diyor bu onların ayıbı diyor. Ya da başka bir keresinde de yine bu tarz bişey konuşuyorduk enseme vur ekmegimi al tam oyle bir tipim dedi. Neden kendine bunu soyluyorsun diyorum ama oyleyim diyor. Ustune de gidemiyorum. Ama beni ister istemez bu tarz şeyler soğutuyor uyarımı yapıyorum ama yine de uzaklastigimi hissediyorum biraz guclu olmasını kendisini ezdirmemesini istiyorum. Başka bir ortak arkadaştan dinledim onu hem saf hem capkın hem başkalarının sozunu cok cabuk dinleyen birisi dedi. Başkalarının lafıyla hareket edecek bir insan değilim o yuzden tanımak icin şans verdim ama haksız da cıkmamış gibiler. Bilmiyorum ben mi cok abartiyorum kendimi kotu hissediyorum bazen onun hakkında boyle duşunduğum icin sizce cok mu haksızca davranıyorum? Bir keresinde buluştuğumuzda akşam yuruyorduk bir tepe vardı oraya cıktık bizden başka insanlarda vardi. Kenarda da galiba biseyler icen 16 yaşlarında serseri bir kac cocuk daha sonra birden don gidelim dedi noldu dedim hadi yuru dedi endişeli bir şekilde daha sonra "başımı belaya mi sokacaksin?" dedi ben bişey demedim ve ayrıldık oradan.
Cok duygusal, gucsuz, korkak biri gibi geliyor lutfen boyle yazdığım icin kızmayın bende hislerimi bu şekilde ifade etmek zorundayım sizce abartıyor muyum ?