Annemle aramda hep boyle arkadaşmışız gibi guzel ilişki oldu, iyi anlaşır, guler eğleniriz ama bu sene yeni bir huyu başladı. Ya cok ilginc bir şey biz kardeşimle capstir, internet olaylarıdır yabancı dilde falan cok şakalaşırız. Annem bunları anlamıyor ve surekli "Kızıma laf etme"

"Kızımla alay etme"

"Kızım cok zeki"

"Kızım benim en iyisini bilir, en iyisini yapar" surekli bir kardeşimi koruma modunda yanımızdaysa eğer. Bunu benim duyabileceğim yerde ve zamanda yapıyor sanki. Ama bizim kardeşimle ilişki dinamiğimiz bu surekli geyik modundayız yani boyle anlaşıyoruz. Neden surekli onu korumak zorunda olduğunu anlamıyorum. Bugun kardeşime "Senin incinmeni istemiyorum" demiş ondan karışıyormuş. Tamam da bu bizim şakalaşmamız yani soylediklerimizin yarısı yabancı dilde ve anlamadığın populer mevzular. Ben kardeşimle fake bir ilişki kurmak istemiyorum, biz birbirimize "Bugun nasılsın kardeşciğim iyisin inşallah" tarzı insanlar değiliz yani.

Mesela ornek "topkek" diyordum kardeşime bu yabancı bi oyunda cok komik insanlara, durumlara soylenen bir şey. "Kızıma tombik deme" diye atılıyor hemen. (Kardeşimin kilosu var hoş bende de var fazla kilo) Ya ona tombik diyen mi var bu senin bilmediğin bi diyardan mevzudan bi hitap şekli. Ki kardeşim de alınmıyor yani aksine o da benle gırgır şamata gecer.

Ben artık bugun patladım. Bu bana kotu hissettiriyor arkadaşlar bana oyle geliyor ki annem surekli kardeşimi koruma cabasında, incinebileceğini duşunuyor ama yontemi yanlış. Beni aşağı bastırarak ona kendini iyi hissettirmeye calışıyor gibime geliyor. Mantıklı olan duşuncem bu, mantıksız olan yanım acaba benden utanıyor mu, beni sevmiyor mu diye duşunuyorum sacma geliyor ama duşunce işte, uzuyor, değersiz hissettiriyor biraz. (Gecmişte uzulduğu kavgalarımız, hoş olmayan şeyler yaşandı ama unuttum onları ben seviyorum seni sacmalama demişti)

Ben yakınım olan insanlarla karşılaştırılmayı, yarıştırılmayı sevmem. Rekabet istemiyorum, kim zeki kim iyi kim guzel yarışı istemiyorum. İki kardeş arasında boyle sacma sapan bir karşılaştırma olamaz.

Ek: Ha bana kalırsa annemle babam kardeşimi eziklediler zamanında. Kardeşim psikolojik sıkıntılar yaşadı, psikiyatra goturduler ve psikiyatrın dediği "Cok ablasının golgesinde bırakmışsınız, başarısız kotu hissetmiş kendini"

Neden? Cunku "Bizim pek umudumuz yok, herhangi bir yere girse bari, ozel de olsa yollarım yeter ki bir yere girsin" tarzı muhabbetler. Neden, ezdiniz, eziklediniz kendi zihninizde cocuğu. İnanmadılar. Ben her gun sordum calışıyor mu calışmıyor mu ben kontrol ettim. Ben annesi babası değilim ama ben yaptım onlar ilgisizken ve "umutsuz" ken.

Kardeşim bu sene tekrar hazırlanıyor sınava, acaba ondan mı korumak istiyor şimdi tavır değiştirerek diye duşunuyorum... Ama kardeşim de artık annemin bu laflarının ve tavrının yapmacık olduğunu ve bunaldığını soyluyor. Ona da inanılır gelmiyor yani. Bilemiyorum sizce neden boyle yapıyor?