Herkese merhaba,
O kadar doluyum ki umarım anlaşılabilirim.
2 senedir calışıyorum, muhendisim. Bi ağabeyim var. Kendisi son 7 senedir uyuşturucu kullanıyor. Benim icin o kadar yıpratıcı donemler oldu ki psikolojik olarak cok etkilendim. Ailem bu durumu biliyor. Abim babamla calışıyor.
Gelelim konuma. O kadar kronik bir meseleydi ki bu. Kullanır,yakalanır, evde kavga kıyamet kopar. Annem sinir krizleri gecirir babam bağırır cağırır belki hatta saldırır. Ben arada pinpon topu gibi savrulurum. Annemi kendine getirmeye calışırken babamı abimden ayırmaya calışırım. Abime yalvarırım tedavi olması icin. Bunu senelerce tecrube ettim. Her 2 3 ayda bir bazen 5 gun ust uste yaşardık.
Anneme babama tedavi ettirin dedim. Her defasında yarın gidip tedavi olacaksın dediler. Abim ben birşey kullanmıyorum dedi bi daha olmayacak dedi sıyrıldı. Ertesi gun herkes normal hayatına dondu. Defalarca dedim mutlu değilim diye huzurum yok bu evde diye. Dilerim kimsenin başına gelmez bu durum.
Aileme maddi manevi cok destek oldum. Birşey mi eksik dediler anında yaptım ve her ay elimden geldiğince destek oldum.
Ama benim ailemle aramda bi bağ kalmadı. Cunku herkes birbirini şikayet ediyor bana ama kimse ne derdim var, O gecelerde ben odamda nasılım bakmıyor bile. O kadar yoruldum ki. Evimize polis mi gelmedi, abim oluyor yetişin diye ambulansları mı aramadım. Allah hic kimseye yaşatmasın.
Babam sanki bu olaylar olmuyor gibi ertesi gun cebine para altına araba vererek odullendirdi abimi. Defalarca dedim. Caydırıcı hic birşey yapmıyorsun diye. Madem eski hayatımıza doneceğiz neden akşamları kavga kıyamet benim psikolojimi bozuyorsunuz diye.
Biz yeni 0 bir araba aldik ve bana1 ay sonra kredi kapatma koşulu ile kredi cektirdiler. O araba abimin uzerine oldu ve başka bir semtteki ev uzerine yapıldı babam esnaf diye. Uyuşturucu kullanan bi adama guvenebilir mısınız ? Eşyanızı emanet eder misiniz?
Bu kredi cekilen donemde yine olaylar patlak verdiği icin ben babama karşı cok soğudum. Ve neredeyse hic konuşmuyordum. Bir gun arabada birşey sordu bende bilmiyorum dedim bana bağırıp cağırmaya ne senin derdin diye kufur etmeye başladı. Bende derdim yok dedim. O gun bu gundur suratıma bakmıyor, duşman gibi bakıyor. Diyalog 0 zaten. Muhtemelen kredi cektim diye surat yapıyorum zannediyor. Belki de boyle algılamak işine geliyor. Bu olaydan birkac gun sonra kredimi kapattılar.
Beni tanıyan herkes paraya hic kıymet vermediğimi bilir. Ben para yuzunden kimseye surat asmam. Ve defalarca babama yardım etmişliğim de vardır.
Işte bu benim hikayem. Sizce ben bunları hak edecek hayırsız bir evlat mıyım? Babam bana gosterdiği duşmanlığın ceyreğini abime gostermedi. Işte bu benim gucume gidiyor.