Bunun nedenleri neden die merak ediyordum buyrun sizde merak ediyorsanız okuyalım bilgimiz olsunAgresif Cocuklarla Başetme Yolları
Cocuklar onlara ilk anda hoş gelen, heyecanlandıran, gucunu ortaya koyan şeyleri yapıp denemek isterler. Vurmak, ısırmak, sacından cekmek caziptir, heyecan vericidir; guclu olduğunu, kuvvetini, elinin cabukluğunu gostereceği yollardır bunlar. Şuphesiz bir- iki yaşındaki bir cocuk altı yaşındaki bir komşu kızının sacını cekiyorsa konu olmaz. O henuz bu yaşlarda başka cocukların hislerini anlayamaz, kendini onun yerine koyamaz. Bu nedenle de yetişkinler dikkat etmeli ve onu engellemelidir, engelleyebilmek icin mumkun olduğunca goz onunde olmalıdır.
Zamanla duzelir
Cocuk zamanla, yaşı ilerledikce bu davranışının yetişkinlerce onaylanmadığını, annesinin uzulduğunu fark edecek; diğerlerine acı verdiğini, kendini kabul ettirmek icin başka yolların olduğunu oğrenecektir. Ancak cocuk, yaşı ilerlemiş olsa da davranışlarını değiştirmeyebilir. Cunku o surekli bu yolla başarılı olmakta olduğunu gormuş, istediklerini bu yolla elde etmiş, vurarak, iterek istediği oyuncağı arkadaşının elinden almış, hatta artık diğer cocuklar o vurmadan, tekmelemeden onun istediklerini yapar olmuşlardır. Ya da cocuk kendi isteklerini ifade etmek icin başka bir yol goremez, bilmez. Genellikle kendini sozlu olarak iyi ifade edemeyen, ifade ve konuşma zorluğu olan ve de konuşabilmek icin tez canlı, sabırsız olan cocuk icin ısırmak, tukurmek tavır almaya veya derdini anlatmaya gore en kolay ve hızlı yoldur.
Dikkat cekmek isteyebilir
Bazı kucuk cocuklarda, daha fazla dikkat cekmek icin bu rolde ısrarlı olurlar. Onlar bilirler ki, eğer oyun oynarken yanındakini bağırtırsa, canını acıtırsa, elindeki arabayı hızla alırsa buyuklerinin dikkatnini cekebilecektir. İstediği zaten budur. Oysa arkadaşı ile sakin oynasa kimsenin dikkatini cekmeyecek, kimse yanına gelmeyecek, ne yapıyorsun diye sormayacaktır.
Fiziksel gucunu gostermek icin
Genelde ozguveni olmayan veya ozguveni hırpalanmış olan cocuk, en azından fiziksel olarak guclu olduğunu gostermek ve bunu surekli olarak yeniden ispat etmek ister. Boyle cocukların genellikle sosyal deneyimi azdır. Onlar diğer cocukların mimiklerine, bakışlarına, tavırlarına pek anlam veremezler, anlayamazlar ve her zaman, en sıradan, doğal bir durumda bile kendilerine karşı bir tavır olduğunu duşunurler, tetikte kendilerini surekli savunmada tutarlar.
Okul cağında daha fazla goruluyor
Tum bunlar ve benzeri nedenlerle yetişkinler cocukları saldırgan tutumlarından uzaklaştırmak istiyorlarsa, once yukarda anlatıldığı gibi bu davranışı ortaya cıkaran sebebi bulmalıdırlar. Ondan sonra, cocuğa zaman tanınmalıdır. Değişim icin ilk once zaman gereklidir. Genellikle okul cağına kadar cocuklar icin tartışmak kavga etmek, birbirine vurmak, hızla girişmek demektir. Yavaş yavaş bu tutumlarını terk ederler. Ancak bu bizlerin surekli davranışlarını doğru bulmadığımız, devamlı ayıpladığımızı soylememizle olmaz. Coğu kez bu tutum ters teper.
Şiddeti normal gormeyin
Diğer yandan bircok ailede erkek cocukların suratle vurması veya tekme atması genellikle normal gorulur. Hatta “goruyor musun yaramazı, kaşla goz arasında ne yaptı” derken biraz da memnuniyet, hayranlık dile getirilir. Coğu kez “erkek cocuğu dediğin biraz haylaz, yaramaz olmalı” denilerek cocuğa rolu verilir ve bu rol onaylanır da. Kız cocuğu yapmaz, yapmamalı, kıza yakışmaz, ayıp derken”, ama o erkek, doğasında var, ne yapsan engelleyemezsin” denilmez mi? Coğu durumda, yaşamın bir cok alanında zaten erkek cocuğu eğer erkek gibi erkek olmak istiyorsa vurucu olması gerektiğini ve erkek rolunun de bu davranış bicimi olduğunu gormektedir. Kız cocuğu da genellikle kurbandır, kurban rolunde kalır. Ve yine bir cok kız cocuğu kendileri lehine durumu değiştirmek icin saldırıyı yavaşca , sinsice(!) yaparlar; cimdirerek, sessizce sac cekerek.
Boyle bir durumda ilk once kavga edilenle ilgilenin
Eğer bir cocuk diğerini doverse, ona vurursa biz yetişkinler dikkatimizi once kurbana vermeliyiz. İlk anda saldırgan cocuğu bir kenara almalı, onunla ilgilenmemeliyiz. Cunku yukarıda belirttiğim gibi o dikkati ceksin diye sıkmıştır arkadaşının kolunu. Biz onun elinden metodunu, onun silahını almalıyız. Bunu nasıl yapabiliriz? Ona başka metodları gostererek. Duşunmeliyiz: bu cocuk ozellikle neleri iyi yapıyor, neyle, hangi ozellik ve beceri ile diğer cocukların dikkatini cekebilir? Hangi durumda diğer cocuklar kendi iclerine onu kabul ederler? Kendisini ifade edebilmesi, isteklerini dillendirmesi icin farklı durumlarda neler yapıyor? Şuphesiz onun da saldırmadığı, farklı davrandığı durumlar oluyordur. Bu durumları gozleyelim ve odullendirelim.
Her zaman saldıran rolunu ustlenmemeli
Cocuk grubu icinde, vuranın, saldıranın rolu, izleyenler ve vurulanlar, itilenler olmazsa anlaşılmaz. Daima ozellikle kuvvetli olan, biraz daha yaşca buyuk olan bu rolu alacaktır. Eğer bir cocuk birkac kez agresif davranırsa, ki olabilir, diğerleri deneyimleri ile bu cocuğu da kabullenirler. Eğer cocuk elleriyle sorunu cozmeye kalkmış ise, diğer hepsi icin kimin suclu olduğu, kimin ilk once başladığı bellidir. O fişlenmiştir, yaptığı diğer olumlu, iyi şeyler hic gorulmez. “Yalancının mumu yatsıya kadar yanar” misali, kimse ona inanmaz ve guvenmez. Diğerleri onunla oynamak, beraber olmak istemez ve kendini farklı yonleriyle gosterme şansı azalır. O da giderek gunah kecisi rolunu benimser ve “her zaman saldıran” cocuk tipini kendi de kabullenir ve bu rolu oynar. Hele ki ona kotu davranıldığını hisseder ve gorur ise, hic değiştirmeden ve dozunu artırarak devam eder. Vurur, ısırır, tekmeler. Ve diğerleri haklı olduklarını bir kez daha gorur onu dışlamaya devam eder, bu boylece surer gider.
Sorunları grup icinde cozun
Diğer bir konu ise, cocuğun agresifliğinin grup icinde cozulmesi, yani konuyu grup ortamında cok yonlu ele alma gerekliliğidir. Ayrıca sorunu grup icinde cozmek aile icinde cozmeye gore daha kolaydır. Cocuk, evde belki de cok farklı davranıyordur. Evde azarlamak, bağırmak ve ceza vermek genellikle duruma yardımcı olmaz, sorunu ağırlaştırır. Sonuc olarak, grup icinde saldırgan davranışlar gosteren cocuklar dışlanmamalı, olay sosyal bir gorev olarak benimsenmeli, eğitimciler ele almalıdır. Sonuctan herkes, cocuk da, arkadaşları da, eğitmen ve veli de bir şeyler oğrenecektir.