İyi akşamlar kk'nın guzel bayanları.Herkesin derdi kendine ağır inşallah başta sağlık olmak uzere rabbim kimseye atlatamayağı dert vermesin.
İcimi kimselere dokemedim oyle kendi halimde icli icli uzuluyorum şuan sizler bana destek olursanız belki icim biraz hafifler nede olsa dert paylaştıkca azalır derler
Benim oldukca dengesiz giden 2.5 yıllık bir evliliğim var ve bu evlilikte toparlanacak elle tutulur hicbir taraf yok.Yani başlı başına umutsuz vaka.Cok severek evlendik. En azından ben oyle sanıyordum.Bazı sorunlu evliliklerde olduğu gibi eş ailesinin maddi yukleri, bencil davranışları kendi oğluşlarını hala evin malı sanmaları, yonetmeleri sonucu arabayı sattık ailesnin borcu icin ustune borclandık kendimiz oylece kaldık. Eşim araba yok diye bunalıma girdi 2 yıldır ne dışarı cıkabildik nede birlikte birşeyler yapabildik.Arac yok diye eşim her canı sıkıldığında bana cattı iş şiddete kadar gitti.Hakaretler deseniz en ufak tartışmada zaten var. Bizim cocuğumuz olmuyordu erkek kaynaklı. Tedavi icin birikim yaptık cok zorluk cektim bilezik bozdum kenarda tuttuk parayı ben tedavi olmasını beklerken araba derdine duştu eşim ki arabayı ailesi alacaktı cunku onlar icin sattık neyse dedim ,araba alacak derken birikimden kardeşine ve ticaret yapacağım aklıyla başkasına verdi birikimi. İyikide yapmamış cocuk bu evliliğe cok fazla olurdu zaten. En sonunda ufak tartışmada evimden git deyip durdu. Paramı ver boşanamıyorum senden diye sozler bile sarf etti. Artık benimde sinirlerim yıpranmıştı başlarım dedim parasına puluna borclar bana kalma pahasına verdim parasını zaten heba etti şuan haberimde yok acıkcası. Artık kac oldu bu her ayrılmaya kalktığımda yalvar yakar hicbişey olmamış gibi seni seviyorumlar hep alttan aldım niye alıyorsam adam bildiğiniz iki karakterli. Bir bakarsınız benim icin canını bile verebilecek sanarsınız bir bakarsınız sanki sevdiği herkesi oldurmuşum gibi duşman. Cok merhametimi kullandığı oldu.Hep kıyamayan ben oldum ama benim sabrım tukendi. En son al dedim evini al paranı pulunu senden koca olmadı aile babasıda olmaz zaten diye hakaret ederek bitirdim işi. Cok gururlu ya beyefendi hakareti kaldıramadı birde saygımız sevgimiz bitmiş ayrılalımmış. Benim amacım buydu zaten asıl ben dayanamadım artık yıldım uzerime yıkmaya calışıyor bitiren benmişim gibi ama umrumda değil sonucta giden gitti benden. Yani bu evlilikten hayır cıkmadı bu saatten sonra hic cıkmaz. Ailesi deseniz surekli gel de gel vicdan yaptırıyorlardı evde zaten olmayan huzura tuz biber ekiyorlardı zaten sorunun başı onlar. Duğun zamanı bir kere arayıp bana masraf etmemişlerdir hep kendi ailem ve eşim koştu ona rağmen cok masrafı ailem yaptı sonrada ailem iletişimi kesti zaten ama gorseniz dunyanın en iyi insanıyız derler. Neyse uzun oldu kusura bakmayın. Ne kadar kotu şey yaşamış olursam olayım ben bu insanı gercekten severek evlenmiştim. Hıc boyle biri cıkacağı aklımın ucundan gecmemişti. Oturdum emeklerime, yaşadıklarıma,sessiz kaldığım gunlere herşeye ayrı ayrı yanıyorum. Ve boşanmak hıc kolay değil cok buyuk donum noktası icim tarif edilemez şekilde yanıyor ve nasıl atlatacağımı bilmiyorum. Onumuzdeki hafta dava acılacak bitecek. Araf gibi keşke bitmiş gitmiş olsaydı. Daha aileme acıklayamadım uzulecekler diye herşey bittiğinde soyleyeceğim. Desteksiz oyle bomboş kaldım boşlukta. Nasıl gecer bu gunler dostlar? Nasıl toparlayacağım durumu? Gercekten unutulur mu o insan ve yaşadığım şeyler?