Merhaba, mutlu huzurlu akşamlar kk.
Bu akşam sizinle dertleşmek istiyorum. Bu konuyu ağlayarak yazıyorum.

1 ay once bebeğimin kalbi durdu karnımda iken ve duşuk yaptım. Ve ben bebeğime sadece bir gun aglayabildim, hemen toparlandıgimi sandım. Soran herkese de, garip bir şekilde hemen atlattım vs diyordum.

Kendimi kandırmışım.

Acım, sanki bana işte burdayım der gibi yeniden geldi. Bebeğimin huznuyle dolup taşıyorum birkac gundur. Bunda, tekrar adet olmamın da etkisi var. Sacma gelecek biliyorum ama sanki hemen tekrar hamile kalacağım sandım. Teselli bu olmamalıydı bunu da biliyorum. Her neyse...

Benimle eş zamanlı hamile kalan cok sevdiğim bir arkadaşım var. Cok severim kendisini. Bebeği sağlıklı cok şukur. Bana arada bebeğinin ultrason goruntulerini atıyor. Bir hafta once gittiğinde cinsiyetini oğrenmiş. Onun adına cok mutluyum.
O ve bebeği icin surekli dua ediyorum, bir sıkıntı yaşamaması ve guzel bir hamilelik gecirmesi icin. Ama her bana bir şey soylediğinde benim bebeğim de bu kadar aylık olacaktı, bu kadar buyuyecekti, acaba cinsiyeti neydi diye duşunmekten kafayı yiyeceğim.
Bana ultrason goruntulerini attığında hıckırarak ağladım. İnanın onun icin bir fenalık duşunmuyorum ama neden boyle hissettigime de bir acıklama bulamıyorum.

Cok kotuyum kızlar.. Gun icerisinde cok yoğunum, ona rağmen surekli aklıma geliyor. Yaşım kucuk. Evliliğim bir yılı aşkın henuz. Yani boyle kendimi hirpalayacagim bir durum yok, yine de bu acımı hafifletmiyor...

Ne yapacağımı bilmiyorum. Eşime dahi bunu anlatamıyorum. Kimsenin beni fesat biri gibi duşunmesini istemiyorum. İcten ice kendimi yiyorum bana yardım edin....