1 bucuk yıllık evliyiz ve hic tartışma bile yaşamadık. Yeri geldi ben sinirlendim kızdım delirdim ama o hep sustu. Ne kadar iyi bir eşe sahibim değil mi ?
Eşimle tanıştığımızda uzak bir koye atanmıştı. Ben koy hayatı sebebiyle tembelleşti sanıyordum. Sonra ben İstanbula atandım o da tayinle geldi ama yok eşimin yapısı buymuş. Tabi bunu anladığımda artık cok gecti. 3 ay once doğum yaptım hamileyken de her işi kendim gordum oncesinde de. Cunku ona iş yaptırmak deveye hendek atlatmaktan zor. Muhakkak ya hastadır ya uykusu vardır ya tuvalete gidecektir cocuk gibi kacar.
Doğumdan sonra gecici kemik erimesi başlamış emzirmeyi kesmek zorunda kaldım. Omurgamda 3 tane kırık var ve hala gece horul horul uyur bebeğe ben bakarım. Gunduz işten gelir gene uyur. Defalarca konuştum bağıra cağıra da konuştum. Boşanmak istediğimi bile soyledim. Ozur diledi ama gene aynı.
Hasta psikokojisinden cıkayım dedim tatlı dille de konuştum bu halimle sacımı boyattım o geleceğine yakın susleniyorum evin işlerini yapıyorum yardımından vazgectim yeter ki onu canlı goreyim diyorum gene aynı.
Sorsanız gene onun bir yerleri ağrıyordur gene uykusu vardır. Âdeta bitkisel hayatta. Yemek yapmasam kalkıp bir yumurta bile kırmaz. Ustune başına ozenmez. Varsa yoksa uyku ve uzanıp telefonla oynamak. Cok yoruldum cok.