Merhaba hanimlar yillar sonra tekrar asik olmustum.asik oldugum kisi is yerime gelip gidiyordu aramizda sohbet veya herhangi bir iletisimimiz yoktu cunku ben kendisini gozumde okadar buyutuyordum ki cesaretim yoktu buna ragmen kendisinden cok hoslandim.isim geregi kendisiyle ilgili epey bilgim var(meslegim sayesinde bazi bilgilere kolaylikla erisebiliyorum)kendisi yurtici yurtdisi epey iyi egitim almis,ailesi deseniz gormus gecirmis insanlar ve maddi acidanda bizden epey iyi durumdalar ama hayat goruslerimiz acisindan birbirimize dengiz(hatta sadece bu konuda dengiz)ben egitim ve maddi acidan benden cok cok ustun oldugu icin hep kendi kendimi ezikledim.degil beni fark etmek asla hayatina birini alacagina birine deger verebilecegine ihtimal vermedim.yani bana gore o basarili ve havali bu yizden kimseyi kendine layik gormez diye kuruyordum kafamda.gecen yine calistigim yere geldiler, ailesiyle bi sebepten dolayi sehir disinda olacaklarindan bahsettiler,annesi ev alacaklarini soyledi neyse bi kac gun sonra tekrar geldiler ellerini masaya bi koydu ne goreyim parmaginda yuzuk Allahim o an o kadar kotu hisettim ki aglamamak icin zor durdum ve hala cok uzgunum kendi adima ins cok mutlu olur onun adina sevindim.biliyorum aramizda bisey olmadi ben kendi kendime hoslandim hic umit vermedi ama herkes ayni olamiyor zaten icine kapanik bi kisiligim var.(bu arada bende unuversite mezunuyum iyi bi isim var.kendimi ona layik gormeme sebebim her konuda benden ustun olmasi egitimse daha iyi bi universitede okudu yurtdisinda yuksek lisans doktora falan)simdi bana unutmam icin ne onerirsiniz nasil atlatirim