Bugun kotu bir gundu. Kardeşimin olayı yine patlak verdi, soylemesi anlatması zor bir olay. Daha once hic erkek arkadaşı olmayan 28 yaşında bir kız, Evli ve kendinden belki 20 yaş buyuk bir adam...
Cok soyledik, cok anlattık. Guzellikle konuştuk olmadı, bağırdık cağırdık olmadı, psikoloğa goturduk olmadı. Başka odada bebeğimi uyutuyordum, annemin or*spu diye bağırmasıyla yerimden sıcradım. Annem sinir krizi gibi bişey gecirdi. Onu o halde gorunce ben de kardeşimin uzerine yurudum, vurmaya başladım. Bağırtıdan bebeğim ağlamaya başladı, onun yanına gittim. Anneme mi ağlayayım, 8 aylık bebeğimi korkuttuğumuza mı...
Son zamanlarda whatsapp kontrol, gizli kamera, konum takip araştırmaktan dedektif gibi oldum. Yine de bişi elde edemedim.
Bazen bu kızın aklında bir eksiklik olduğunu duşunuyorum. Ama en cok anneme bişi olursa diye korkuyorum. Biz 2 gun sonra gidicez, ama onlar başbaşa kalacak. Bir anne olarak okuduklarını, duyduklarını kaldıracak gucu tukeniyor. Annemi oyle gordukce de benim gucum...
Zaten yeterince mide bulandırıcı kelimeler zihnimde gezerken bugun teyzeme, bir akraba tarafından tacize uğradığını ima etti. Ama kim olduğunu soylemedi. Bu olay gercek mi, yoksa kendini haklı cıkarmak icin uydurdu mu bilmiyorum, ama şimdide bu duşunce beynimi kemiriyor.
Elimizden bir şey gelmiyor. Allahım sen anneme guc, kardeşime akıl ver. Amin...