Merhaba,

Daha onceki konumdan beni hatırlayanlar olabilir. Olmayanlar icin ozet geceyim. Yanlış bir insanla yanlış bir evlilik yaptım, duğun zamanı ve duğunden sonra bana hakaretler kufurler bagirmalar, beni ve ailemi hazırlıklarla yalnız bırakıp, umursamamalar, dugunden sonra altın peşine duşmeler... şuan boşanmayı planlıyorum fakat benim icin en iyi vakti beklemek zorundayım. Calışıyorum ayrıca okuyorum sınavlarım var.

Ama bu surec bana işkence gibi geliyor. Aynı yatakta uyumak bile kabus gibi. Cinsel hayatımız zaten yok asla dokundurtmuyorum kendime son bir iki aydır. Kendi uyku sırasında yanaşıyor ama okadar rahatsız oluyorum ki. En son beraber olduğumuzda midem bulanmisti. Kendimi cok kotu hissetmiştim. Şuan aynı yatakta uyumak bile cok zor geliyor. İşten eve geliyor surat 5 karış, sabah uyanıyor surat 5 karış, sacma sapan yersiz iniş cıkışları var. Adam negatiflik abidesi. Bir karıcım der bir sacma sapan birseye sinirlenir, sagi solu yok. Hic bir sorumluluk almıyor tam anlamıyla, işi dışında. Plan program yok ben demesem ne cop atar ne fatura oder. Ona her baktığımda bana ve aileme duğun zamanı ve sonraki yaşattıkları ve kufurleri aklıma geliyor iyice tiksiniyorum.

Eşimi zaten artık sevmiyorum yeterince gıcık aldım ama bu surecte daha da gıcık almaya başladım. Ne yaparsa yapsın ters geliyor. Bi kotuluk yapmıyor ama onu gormek bile beni rahatsız ediyor. Evdeki varlığına katlanamiyorum. Birkac ayım kaldı sabrediyorum, biran once ayrılsam da gitse bu evden diyorum. Ne olur ne olmaz diye doğum kontrol hapı iciyorum. Okadar bunaldım ki iş-ev dongusunden kilo aldım ve cok mutsuzum. Hayatımda ilk defa bir doğum gunumu pastasız ve mumsuz gecirdim. . Moralim biraz bozuk, paylaşmak istedim.... Biliyorum bunlar dert bile değil ama sadece paylaşmak istedim. Gurbetteyim ve pek arkadaşım yok işten okuldan ve evden başka hayatım yok buara. Allahıma cok şukur sağlıklıyım, kariyer sahibiyim, annem babam hayatta ve sağlıklı. Daha ne isterim ki.

Ben sadece belki benim yaşadıklarımı yaşayan vardır belki biraz guc alırım hemcinslerimden birseyler paylaşırım icim biraz olsun rahatlar diye duşundum. Gurbette yalnızlık zor ne yazıkki.

Var mı aynı durumda olan? Siz neler yapıyorsunuz.. Nasıl başa cıkıyorsunuz icinde yaşadığınız karanlıkla?

Sevgiler herkese.