Ben evliligim boyunca esimin bana yaşattığı, hissettirdiği, soylediği herşeye sabrettim. Benim asla affedemeceğim iki durum vardı. Biri ihanet diğeri de fiziksel şiddet... Psikolojik şiddetine defalarca katlandığım bu adam bana bu akşam tartışma esnasında oturdugu yerden doğrulup tehditvari ve olanca cirkin bakışlarıyla'' Bak cocukların yanında beni ayağa kaldırma'' diye bağırdı. Ve ben devamı gelmemiş olsada kendimi tekme tokat dovulmuş gibi hissediyorum.
Tartışmamız nasıl başladı ve bu hale geldi anlamadım bile. Kucuk oğlumun bikac gundur sabaha karşı burnu tıkanıyor. Ben de eczaneden burun aspiratoru alayım dedim ama bir başka sebeple dışarı cıktığım gun unuttum.Dun gece tıkanıklık biraz daha yoğun olunca bugun de almaya niyetlendim. Ablamın aracıyla biryere gidip donduk ama ikimizin bebekleri de arabada felaket ağladığı icin gidis ve donuşte ablama dur da alalım demeye cekindim. Akşam da eşim mac izlemeye gidecek olunca durumu acıkladım. Gideceği yerin civarında nobetci eczane varsa diye aklıma geldi. Ama ben daha lafımı bitirmeden "neden sen almadın" diye başladı. "iki dakika duramadınız mı?" falan dedi. Cekindim dedim uzattı da uzattı. En sonunda ''sana eziyet eden cocuk yok altında araba var gidip alsan ne olur'' dedim. Bu seferde '' bi eziyetli cocuk sende var sanki istemiyorsan yapmasaydın'' oldu. Konu konuyu actı benim migrenim tutuyormuşa kadar geldi. Ve ben orada artık patladım. Beni sakın bu hastalıkla vurmaya calışma diye bağırdım. Ben migrenim tuttu diye ne gelen misafirini geri cevirdim ne de gidelim dediği yerden geri kaldım. Ama ben ne kadar cabalasamda o ağrı yuzunden gozum hicbirşey gormuyor. Ataklara bikac saat icinde bulantı da ekleniyor ve ben mahvoluyorum. Evliliğimiz boyunca bu benim her zaman yuzume vuruldu. Velhasıl sesim yukselince eşimin bu şekilde tehdidine mÂruz kaldım. En son vefat eden kayınpederine kadar ailesinin benden cekinip evime gelemediğini soyledi ki gorumcelerim geldiklerinde yatıya bile kalır. Daha 2 hafta once 2 gorumcem ve2 yigeni bende kaldılar. Gecen hafta 2 aksam caya geldiler. Bekar kaynım sık sık yemeğe gelir cocukları sevip gider. Hele rahmetli kayinpederim beni aşcı kızım diye severdi. ziyaretine gideceģimde ceşit ceşit yemek goturur doneceģimde de dolabını doldurup donerdim. Şu da var ki biz de dışarı cıkıyorsak muhtemelen gorumcemlere gidiyoruzdur. Bir de benim tarafımdan kimse de bize gelmiyormuş. Bana utanmadan bunu da soyledi. Gelmezler tabi dedim. 70 yaşında 3 dayım ilk yıllar defalarca geldiler. Hic birinde eşim eve gelmedi. Hep işi var demek zorunda kaldım. Yuzleri duşup cıktılar evimden. Ve zamanla ellerini ayaklarını cektiler. En son halanın kızı vefat etti. Başsağlığına gidelim dedim gidemem dedi. Israr edince de seni goturur kapıda beklerim diyor bana. Zaten yıllardır duğunumuze de cenazemizede ablamla gidiyorum. Kocam hayatımda yok gibi birsey. En son artık '' Nankor... Sana hakkımı helal etmiyorum diye bağırdım. Arada defolup gideyim dedi. ister git ister hazırlanıp biz gidelim dedim ama o bağrışmalar arasına karıştı. Şimdi o karışıp giden kelimeleri ciddi ciddi duşunuyorum. Boşanma fikri her zaman aklımdaydı ama bir umut bastırıyordum. Simdi bunu gercekten istiyorum. Kusura bakmayın uzun oldu. sanırım karışıkta oldu. Cok gerginim cok doluyum ve cok yorgunum. Maruz gorun. Ben hep mucadele ettim evliliğimi kurtarıp mutlu olabilmeyi hayal ettim olmadı. Olmuyor olmayacakta. Cok uzgunum.