Merhaba, hayatta hic kimsem yok annem babam kardeşim dayım teyzem yapayalnızım şurda ilk defa derdimi acıyorum 30 yaşındayım gresunluyum şuana kadar kimseyi arkadaş dost edinmedim evliliğime başlarken zevk sefa ugruna değil beni zorla başka birileriyle evlendirip başlarından atmaya calıştılar beni anlayanları tenzih ediyorum okadar acımasızca yorumlar yazıyorsunuz ki siz hic hayatta birşeyler yaşamadınız mı.? Herşeyi iki kelime ile hallediyorsunuz evet baskı altındayım markete parka gitme ozgurluğum dahi yok ama istesem boşanırım evet kızımla konuştum kızım baban bizi uzuyor bu evden gidelim mi dedin cocuk babasını seviyor siz bunada bahane dersiniz iki lafınızdan birisi boşan şoyle tip kadınsın boyle tip kadınsın neden bulundugunuz yerde şanslısınız diye empati yapamıyorsunuz birgunluğune yer değiştirelim sizin konumunuzda konuşması epey kolay ama birde yorgunluğumu herşey den vazgecmiş durumumu goz onunde bulundurun belki yaşınızdan belki tarzınızdan cok aşagılıyorsunuz insanları peki sizin birgun o konuma duşmeyeceğinizin garantisi varmı ?
Bazılarınız okadar icten ki sımsıkı sarılasım geliyor ama bazılarınızın kalbi taşlaşmış benim s*x icin devam ettiğimi yazıyorsunuz oysa eşimle hergun kavga ediyorum ben bu yuzden ozelimi cok yazayım dedikce olur olmaz sallıyorsunuz. Herşeyi s*x e baglıyorsunuz yok evlenirken nasıl evlenmişim onun icin evlenmişim nasıl bir hayal dunyanız varda icinde kayboluyor sunuz. Buraya cok ciddi anlamda uzulen insanlar dertleşmek isterken nasılda dalga geciyorsunuz. Cok yazık.