Son bir haftadır moralim bozuktu kotu hissediyordum kendimi. Tam kendimi toplamam gerek derken benim de sevdiğim eşimin halasının vefatini oğrendik cok uzuldum. Bugun ise eşimin işten cikarilacagini oğrendim. Patron olacak insan kılıklı 7 ayda sadece 27 gun yatırmış sigorta daha once konuştuğumuz bugun yarın derken bu zamana kadar geldi. Işten de cıkamadı cunku doğru durust bir iş bulamadı bu surede. Sigorta parasını bari elden ver demiş eşim kabul etmemiş. Sinirimi bozdu. Asıl kendimi uzduğum nokta buraya (ailesinin yanından başka şehre taşındık ) gelmemize benim israrim cok oldu. Cunku kaldığımız yerde de iş yoktu. Kendimize ait bir yer yoktu. Bu sebeple cıktık yola. Başta bende iş bulacaktım goruşmelere gittim ama insanlar hep asgari ucretin cok altında maaşlar teklif ettiler. Sonra da sağlık sorunlarım oldu en son da hamilelik calışamadım. Şimdi yanlış mı yaptım diye duşunuyorum. Ailesini ozluyor dun vefat haberi geldiğinde de cok uzuldu belki beni sucladı icinden bilmiyorum. Bana karşı yanlış bir tutum sergilemedi. Ben kendimi suclu hissediyorum. Ayrıca guclu de olmam lazım işten cıkacak destek olmam lazim. Bu gucu kendimde bulamıyorum.
Her şey yolunda giderse bir ay sonra ataması gercekleşecek. O da kesin değil. Olmazsa yine bekleyeceğiz