Her sabah namaza kalkarım onun iş icin kalkmasına denk geliyor uykusu da ağırdır nasıl olsa kalkıyorsun beni de cağır der.Cok nadirdir biri cağırmadan kendi kalksın biri cağırsa bile uykusu oyle ağır ki narkozlu hasta gibi ancak erken yatarsa kendi uyanabilir.Bir kac sabahtır ben cağırıyorum ama kavga gurultu kavga etmeyen biz kavga eder olduk sırf hadi kalk gec kalma dediğim icin yanına alarmı acıp bırakıyorum onu dahi duymuyor ısrarla cağırmak zorunda kalıyorum sinirleniyor.Gecağırsam ayrı kızıyor erken cağırsam ayrı kızıyor ortasını bulamadım.Annesi bazen ışığımızı goremeyince arar uyanmadıysanız uyanın diye telefonu acıyor annesine bile bağırarak sen bizim ışığımızı mı gozetliyorsun amma meraklısın diyerek kapatıyor.Şu son 2 haftadır boyle eskiden boyle değildi her evden cıkışında beni ağlatarak cıkar sonra pişman olur ozur diler uyku sersemliği der.Bir tek uyku sersemi olan o mu ya işe yeni girdi bir sıkıntı olmasın diye ısrar ediyorum yoksa gec kalsın bana ne o kadar bunaldım ki bu tavırlarından ne yapmalıyım ? 2 haftada canımdan bezdim sabah işe gidince yine yazmış ozur dilerim diye aynı terane bu sefer ne yapmalıyım ki aynısını yapmasın ?