Az once 4 senelik erkek arkadaşımda ayrıldım. Ama sanki boşanmış hatta bir uzvumu kaybetmiş gibi hissediyorum. Ağır ailesel problemlerim (lutfen kendi hayatinizla kıyaslamayın herkesin derdi kendine buyuktur ),sınav stresim ve yalnızlık fobim var. Erkek arkadaşım ilgisiz de olsa tutunacak tek dalımdı. Sıkıntılı donemi atlatana kadar en azından devam ederim diyordum. Yani yanıma gelmese de biraz ilgisiz de olsa onceden gecirdiğimiz guzel gunlerin hatıraları,bana aşkım deyişleri,zor gunlerimde yanımda oluşları her seyi sanki daha katlanilir kılıyordu. Ama aşık olmadığım halde onu kullanıyormus gibi hissettim. Bir de benim ozlediğim kadar onun ozlememesi beni cok uzdu. Ben her gece ruyalarımda ona sarildigimi gorurken (bu ruyalardan ona bahsetmedim hic ) onun anca lafla beni ozlemesi kabullenemiyordum.
Benim icin hayatım ondan oncesi ve sonrası diye ayrılıyor ,benim icin hayat universiteyle başladı kısa sure sonrada kendisiyle tanıştık bana kattığı cok şey oldu ama cokta uzdu. Onsuz nereye gideceğim kabus gorduğumde kimi arayacağım ailem beni uzduğunde kime ağlayacağım.Bir de hayatımda beni en cok mutlu eden değerli hissettiren de oydu. Simdi değersiz sevgisiz hissediyorum. Sanki bir daha kimse beni onun gibi sarmayacakmış, sevmeyecekmiş kimseye guvenemeyeceğim gibi hissediyorum.Bu sureci nasıl atlatacağım ? Lutfen derslerine odaklan demeyin haddinden fazla calışıyorum. Benim gibi hissedip uzun iliskiden ayrılıp sonradan toparlayan guclu kadınlar var mı aranızda ?