İyi akşamlar arkadaşlar. Uzatmadan konuya geceyim.
Hicbir zaman evde beslemek isteyecek kadar aşırı hayvansever olmadım. Ama zor durumda gordukce sokak hayvanlarına yardım eden, elimden geldiğince sokak hayvanlarına mama veren biriyim. Hakkımda fikriniz olsun diye soyluyorum.
Kısaca hayvanları severim ama hicbir zaman aynı evde yaşamaya sıcak bakmadım rahatsızlığımdan dolayı. Bakımını ustlenecek kadar kendime guvenim de yok kendi cocuğuma ve eve zor yetiyorum ben.
Cok yakın olduğum bir arkadaşım var. İki tane kedisi var kendisinin. Bana baskı boyutunda oneriyordu kedi almamı uzun zamandır. Eşim de cok istiyordu uzun zamandır ama ben bakımı konusunda eşime guvenmediğim icin hic istemedim. Ayrıca bakımını ustlenecek maddiyata da henuz sahip değiliz.
10 gun once yolda yururken bize bir kedi sırnaştı. Sevdik vs eşim dedi ki cok guzel cok akıllı eve goturelim. O bir yandan baskı yaptı arkadaşım bir yandan baskı yaptı "bakımına yardım ederiz yeter ki alın" tarzında. Hayır dememe rağmen ben orada saksı yerine kondum ve kedimiz boylece gelmiş oldu. Sevdim evet ama eşim gerektiğinde bakımını yapmadı yapmıyor. Kumunu temizlemek vs bazen bana kaldı ve kumun tozu kokusu bana hic yaramıyor. Oksuruklerim ve tıkanmalarım başlayınca kedimize bir oda yaptık ve feci tuy dokuyor 1 haftadır. Yanına gittikce nefes darlığı, hapşuruk krizleri tutuyor beni. 2 gunluğune anneme gittiğimde duzelmiştim ama gelince geri başladı.
Ben de eşime dedim ki, bu boyle olmuyor ben nefes alamıyorum sahiplendirelim kediyi.
Eşim de kabul etti cunku goruyor halimi geceleri oksurukten nefes darlığından oturup ağlıyorum. İşkence oldu bana.
Olan kediyle bana oldu. Yazık o hayvancağıza da. Nedir bu zorlama yani anlam veremiyorum. Şimdi ben bu arkadaşa kediyi sahiplendireceğimi soylemekten cekiniyorum biraz. Cunku alıp bırakanlar icin hic iyi şeyler soylemedi bu zamana kadar. Valla ne yapayım şaşırdım.