Bilmiyorum nasıl başlasam hic bilmiyorum.
Bazen kendimi gorunmez hissediyorum.Sanki yok olsam ailem disinda kimsenin umrunda olmaz.

Kucuklukten beri etrafımda cok sevilen biri degilim.Sessiz,sakin,soğuk bazen agresif hele bu aralar daha fazla...

Bu yapımla ilgili hep ailemi sucladim.Sakin ama herşeyi eleştiren bir baba,sinirli herşeye kızan bir anneyle buyudum.Eleştirildim,bagrildim,ezildim.
6 yasina kadar sokağa dahi salmadilar beni belki de boyle olmam da bunun etkisi buyuk bilmiyorum.Sonuc,Ozguvensiz,asosyal,sosyal anksiyeteli işe yaramazin tekiyim.Ama degismek istiyorum.Mumkun mu bilmiyorum

Kendime ait odam hic olmadı.Bisikletim dahi olmadi,abiminkisiyle idare ettim.Kıyafet desen bayramdan bayrama alınırdı.Tutucu değil ama baskıcı bir ailede buyudum.İlk cafeye bile universitede gittim.
Hea derseniz ailenin durumu cok mu kotu hayır orta gelir duzeyindeyiz sukur hic yokluk gormedim ama varlık icinde yokluk gordum.
Anneme gore herşey para israfı nefret ediyorum bu huyundan ama değişmez.

Bu yaşıma kadar hic başarılı bir insan olamadim.Okul hayatım da bile başarıyı tirmalayarak elde ettim simdi diceksiniz hepimiz oyle işte herkes oyle değil baskalari calışmaz gecer not alır gecerdi ben genellikle ozellikle sayısal derslerde hep hocaların insiyafitine kalirdim.

Universiteyi desen zor bitirdim 7 senede bunda benim calismamam ve psikolojimin bozulmasını katkısı var.Psikolojimin bozulma sebebi bir travma atlattim,narsist bir bireyle mucadele ettim vs.Bazen acaba salak miyim diye duşunmuyor değilim.Belki şanssiz,belki de salak,belki tembelim bilmiyorum.

Ozel hayat desen o da kotu en son biriyle gorusuyordum olmadı.Benden ayrıldıktan hemen sonra tanıştığı kıza sanirim aşık oldu.Ben ara geciş,mutluluğa giden yolda kopru gorevi gordum.
Ondan onceki desen benden onceki sevgilisine dondu.Kısmet mi aciyorum artik bilmiyorum.Ama bu değersizlik hissi beni yıldırdı.Niye ben? Neden? Benim neyim eksik deyip duruyorum.Tabiki kimse kimseyi sevmek zorunda degil ama bu kadar degersizlik hissine layik olmadigimi dusunuyorum.Demek sevgiye layik degilim diyorum.Kendimi sucluyorum.Sanırım ben en cok sevilmek istiyorum.

Ozet gecmek gerekirse cok şanssiz bir insanım her konuda bu donguyu nasıl kiricam hic bilmiyorum.Gunah olmasa isyan edicem artik buna dur demek istiyorum ama gucum de yok.Sanki camur beni dibe cekiyor.

Cok ozeniyorum herkes tarafından sevilen,şanslı,istediklerini kolayca elde etmis insanlara onlar bu dunyanın keyfini cikariyorlar.Bense kendi hayatımın basrolu degil figuraniyim.

Hea biz napalim bunları bize neden yazdın derseniz bu dongu bir gun kırılır mı merak ediyorum.Kirilicagina inanmak istiyorum.Kotu gecen gunlerden sonra yasanmis mutlu hikayeler dinlemek istiyorum.Ve ilk defa bir konuda olumsuz yorum istemiyorum.