Merhaba,
Ben genc kızlığa adım attığım zamanlarda, cok saf, iyi ve kotuyu ayırt edemediğim zamanlarda teyzemin ş.refs.z kocası tarafından tacize uğradım. Kac kere uğramışım aslında. Duşundukce anlıyorum şimdi. Ama bir kere annem ve babamın evde olmadığını zaman eve geldi. Tecavuze yeltendi. Hala ağlıyorum o anları hatırladıkca.
Ben buyudukce gitmedim. Gelmedim. Annemlerde sıkı fıkı değillerdi zaten. İlişki koptu. Bu adinin insanlar icinde dindarmış gibi gezmesini, ben hala kabuslar gorurken onun gibi adilerin mutlu gezmesi midemi bulandırıyor.
Kızım var. Paranoyak oldum. Kimse ile yalnız bırakmam. Kimseye vermem.
Eşimle bir ara boşanmanın eşiğindeydik. Ama şukur duzeldik.
Ben başıma gelen bu olayı icimde yaşamaktan,kimseye anlatamamaktan bıktım. Eşime acıldım. Kendisi onu tanıyor. Zaten hic sevmezdi. Hic goruşmeyiz zaten. Kendisi beni sardı, sarmaladı. İcim kanarcasına ağladım. Biraz rahatladım sanki.
Anlatmakla iyi yapmış mıyım?