Annemle babam 15 sene once ayrıldı, babam terketti. Annem senelerce eve dondurmeye calıstı. İkinci kez evlenip yine aldatma sebepli boşandılar. Yeri geldi dersane taksidimi odemedi bilincli olarak, ev sahibini arayıp boşandık onları evden at dedi annem zorda kalsın diye. Oysa annem kızın sınav senesi en azından git ama soyleme cocuga demesine rağmen beni anneme eziyette silah olarak kullandı. Evlenicem dedim iyi napiyim dedi gelmek istemedi. Atanınca aradım onemsemedi. Ama tabii işimle, evliliğimle her yerde ovundu. Şimdi de torununun resimlerini istiyor. Bana araba alıcakken yuklu para verdi. Sanki pişman gibi yaşattıklarından. Şuan 73 yasında yalnız benden farklı sehirde yasıyor. Bir kadının peşine gitti o şehire. Ondan ayrılınca da donmedi orada başka başka ilişkiler, sacma sapan akrabalarıyla takılmacalar peşinde. Komik ama 73 yasında hala 30 yasında gibi kız duşurme muhabbetleri yapıyor. Bence psikolojik bir rahatsızlık bu. Gel gelelim derdime, corona cıktıgından beri korkar oldum. Yalnız orada. Elim yetmiyor, senelerce kızgın olsam da herkes gibi cok seviyorum babamı. Dikkat etmez hic kendine. Ben babama hic doyamadım neredeyse hic bilmiyorum baba sevgisini ama aradığımda sesini duymak da yetiyor. O telefonun calması da. Cok korkuyorum onu kaybetmekten evet olum Allahın emri ama işte gonul de bunu dinlemiyor....