Merhaba arkadaslar, yalniz yasiyorum ve su an kendimi cok kotu ve daha da yalniz hissediyorum. Sabah agladim bir saat. Yurtdisindayim durumlardan dolayi ailemin yanina bile gidemiyorum, zaten yolculuk yapmak dogru degil su an. Bir evlilik yaptim bosandim, ikinci kez yuva kurmayi cok istiyordum su durumlarda zaten imkansiz biriyle tanismak. Bu hastaligin uc yila kadar surebilcegi konusuluyor, iste yok cevrede yok. Hadi su an kendimi oyaliyorum ama ne kadar boyle yasayabilirm. Cok uzuluyorum su an psikolojim cok bozuk. Esi ve cocuguyla eve kapananlar bir nebze daha mutludurlar, yalniz degiller en azindan. Benim gibi yalniz yasayan, ailesinden uzak eve kapanmis olanlariniz var mi? Neler planliyorsunuz?